"Egészségére a Borfesztiválon"

Szia! Nadine Vagyok. Hol élsz? Hollandia’ban élek!
(Hallo! Ik ben Nadine. Waar woon jij? Ik woon in Nederland!)

Jawel, we hebben onze eerste les Hongaars gehad! De taal is echt verschrikkelijk moeilijk. Vooral omdat ze heel veel tekens gebruiken zoals de ‘ daardoor kunnen twee woorden die er hetzelfde uitzien een hele andere betekenis hebben door een klein streepje. Gelukkig hoeven we geen schriftelijk examen te doen, maar een mondeling. Ook hebben we nu eindelijk een docente die perfect Engels praat. Om deze taal beter te snappen haalt ze er vaak ook voorbeelden uit het Duits bij, wat het allemaal erg duidelijk maakt. Een leuk vak dus! Donderdagmiddag hebben we Food Sience gehad wat ook erg interessant is. Hierbij gaan we kijken hoe voedsel in elkaar zit en hoe het zit met de kleur van voedsel enzo.

Vrijdagavond zijn Kerstin en ik naar de Kettingbrug (Széchenyi lánchíd) geweest. Dit is de oudste brug van Budapest. We hoeven maar een paar haltes met de tram om hier te komen. Omdat we gewacht hadden tot het donker was, was alles heel mooi verlicht. Een leuk weetje over de brug: aan beide kanten staan twee leeuwen die de brug bewaken. Dit zijn replica’s van de leeuwen die op Trafalgar Square staan (de ontwerper van de brug was een Engelsman). Beeldhouwer Marschalko János heeft de leeuwen gemaakt. Volgens de legende is hij vervolgens van de brug gesprongen, omdat hij was vergeten om de leeuwen een tong te geven.

Na een paar mooie foto’s gemaakt te hebben (zie mijn album op internet) zijn we de brug over gelopen. We hebben daar nog even rond gekeken en liepen toen maar weer aan de andere kant de brug over, misselijk van alle uitlaatgassen. Daarna zijn we de tram weer in gestapt.

Zaterdag was de dag van het borfesztival, oftwel het wijnfestival! ’s Middags hebben we nog snel even wat boodschappen gedaan bij de Aldi (heel trots dit keer wel in de goede bus gestapt op de terugweg). Om 4 uur hadden we met Julia afgesproken (een Duits klasgenootje) bij de tram. We moesten een paar haltes met de tram en vervolgens met de bus richting het Kasteel dat aan de andere kant van de Donau op een berg ligt. Toen de bus eraan kwam zat hij al gigantisch vol. We konden ons nog net erin drukken. Het was weer een geweldig gammele bus waar we in zaten en dat met zoveel mensen! Ik dacht echt dat die bus elk moment om kon vallen. Bij de gedachte aan deze bus die een berg op ging zag ik al voor me hoe hij langzaam, achteruit net zo hard die berg weer afgleed. Maar we hebben het gered. Boven op de berg is een soort kasteel met een klein dorpje. Het is echt prachtig en op een heldere dag, zoals gisteren kun je heel ver kijken. We hebben even rondgelopen en genoten van het uitzicht. Er staat ook een hele mooie kathedraal, maar daar zijn we niet in geweest. Dat bewaar ik wel voor als papa en mama er zijn. Er waren ook allemaal kleine kraampjes met souvenirtjes. Het was echt leuk om daar rond te lopen. Ook was daar het kantoor van de president! Ik wilde nog aankloppen om te vragen of hij mee ging een wijntje drinken, maar hij was niet thuis.

Voor het borfesztival moesten we een poort door en entree betalen. Deze was 2500 forint, wat ongeveer 9 euro is. Julia vond dit eigenlijk te duur, maar Kerstin en ik wilden er wel graag naartoe. Uiteindelijk besloot Julia dat ze hoofdpijn had en liever naar huis ging, dus toen zijn wij naar binnen gegaan. Bij de entree kreeg je een polsbandje, een mooi wijnglas en een soort tasje wat je om je nek kon hangen om je glas in te doen. Binnen de poorten kon je proefkaartjes halen. Het hele idee is dat je naar een stand van bepaalde wijn toe gaat, daar staat een lijst met wat ze hebben en hoeveel 10 dl kost. De meeste wijnen waren tussen de 2 en 4 kaartjes. Een proefkaartje was 100 F, ongeveer 35 cent. Voor 10 dl wijn betaalde je dus tussen de 70 cent en 1,40. Als je dan een mooie wijn had uitgekozen, dan gaf je je glas en daar deden ze dan de wijn in om te proeven. Er stond een streepje op het glas tot waar 10 dl was, maar je kreeg zo ongeveer je halve glas vol om te proeven. Het was puur genieten. Heerlijk in de zon, met een glas wijn in je hand en prachtig uitzicht op Budapest. We gingen ergens maar wat eten, want op een lege maag wijn proeven is toch niet zo verstandig. We kwamen naast een Nederlands stel te zitten. Ze waren met een paar Hongaren bevriend en kwamen elk jaar naar Budapest. De Hongaarse vrouw gaf ons nog een paar tips van andere leuke evenementen waar we nog naar toe konden, dus we zullen zien!

Kerstin had in een boekje gelezen dat er ook standjes waren met gebakjes dus dat moest ook geproefd worden. Kerstin had een Citroen-basilicum taartje en ik een chocolade taartje dat regelrecht uit de hemel kwam. Toen ontdekten we de fruitwijnen. Ik had een perzikwijn en Kerstin een kersenwijn. De perzikwijn was goed, maar de kersenwijn was echt overheerlijk! We gaan nog kijken of we hem ergens in een winkel kunnen vinden. Genietend van een wijntje zijn we op een muurtje gaan zitten met uitzicht op donkere bergen met lichtjes. Het was echt een prachtige heldere avond. We vonden nog wat verlaten wijnglazen die we in onze tas hebben gestopt (eens een Nederlander, altijd een Nederlander). Toen hadden we genoeg wijn gehad en zijn we weer richting de bus gegaan. We zaten nu in een andere bus dan de heenweg, maar zo lang hij de donau maar over ging, dan was het prima. Zodra we over een brug waren zijn we uitgestapt. Tram 2 loopt langs de Donau en stopt vlak bij ons, dus we liepen richting de Donau om de tram te nemen. Daar stonden we te wachten en het ding kwam maar niet. Goh zegt Kerstin, zullen wij ook maar eens op het bordje kijken hoe laat hij komt. Oké, op het bordje kijken dan maar. 5 minuten, dan zou hij toch echt moeten komen. Zeg, szombat, dat is toch zaterdag? Ja, hoezo? Dan rijdt de tram niet tussen 21.00 en 22.00. Op dat moment was het net 9 uur. Ja hoor, hebben wij weer! Op zoek naar bus 115 dan maar, die moet hier ook ergens rijden. We vonden wel een bushalte, maar daar stond eigenlijk niks bij. Kerstin liep inmiddels al op haar blote voeten, omdat ze blaren had van haar hakken. Er zat niets anders op dan langs de donau te lopen op zoek naar de volgende bushalte. We liepen langs de terrasjes en hotels waar allemaal muziek gespeeld werd, dus dat was wel gezellig. We wisten wel ongeveer waar de bushale vlakbij de T-mobile was, maar dan moet je daar ook weer naar gaan zoeken, dus we zijn maar door gelopen. Toen kwamen we bij de kettingbrug aan. Zijn dat mensen die aan het rennen zijn? Ja, waarom rennen die mensen daar. Oh, dat is een marathon, weet jij iets van een marathon? Ze rennen allemaal over het tramspoor, daarom rijdt die tram natuurlijk niet. Lekker, omdat sommige mensen het nodig vinden om een beetje over een tramspoor te gaan huppelen, konden wij niet met de tram, of bus, die daar ook niet langs kon en konden we het hele pokke eind gaan lopen. En daar liepen we dan. Kerstin op blote voeten en ik met zere benen. Naast ons op de straat renden allemaal mensen in tegengestelde richting. Toen begonnen ze ook nog op de stoep te lopen en liepen we ze dus een beetje in de weg (volgens mij niet, want die mensen hadden al de hele weg opgeeist, waardoor wij niet met het openbaar vervoer konden, dus ik vond dat wij recht hadden op de stoep!). Zodra het kon zijn we maar de eerste straat rechts gegaan. We konden gewoon rechtdoor lopen langs het Parlementsgebouw en dan waren we weer in onze eigen straat. We vroegen ons nog even af wat er zou gebeuren als Kerstin zich liet vallen in de bloemetjes voor het Parlementsgebouw. Ik wees haar erop dat het beveiligingsmannetje dan waarschijnlijk bovenop haar zou liggen. De verleiding was toen erg groot, maar we zijn dapper doorgelopen. Bang dat geen van ons nog op zou kunnen staan als we zouden gaan liggen.

Ik heb het net even opgezocht. We hebben gisteren al met al 3 km geslenterd langs de Donau. Plus ongeveer 3 uur rondlopen op een berg met wijn in je hand. Een goede beweging dus.

Nou, volgens mij was dat het wel weer. Hier is het alweer boven de 30 graden, dat betekend dat ik mijn zwemkleren ga pakken en samen met Kerstin een heerlijk dagje op het eiland aan het zwembad door ga brengen (een poging doen tot bruin worden).

Ik wens u allen een fijne dag!

Üdvözlet Budapest!!
Nadine