"Nagyapó"
Door: Nadine
Blijf op de hoogte en volg Nadine
23 Oktober 2011 | Hongarije, Boedapest
Lieve mensen,
Mijn vorige verslag heb ik niet helemaal afgesloten, omdat het verhaal eigenlijk nog niet afgelopen was.
Vrijdagmorgen, nadat we ontbeten haddden, waren we aan het kijken hoe we naar het centrum van Wenen kwamen en wat we gingen doen. Toen belde tante Carla dat het heel erg slecht gaat met opa. Het was ongelooflijk moeilijk, maar ik wist dat mijn ouders naar huis toe moesten. We hebben onze spullen gepakt, uitgecheckt en zijn onderweg gegaan naar Budapest. 3 uur later waren we in ons appartement in Budapest. Snel een aantal spullen uitpakken en weer inpakken en daarna even snel een stukje van Budapest laten zien. We zijn naar het Castle district geweest en daarna nog naar het vrijheidsbeeld, omdat we in de verkeerde bus waren gestapt. Dit is wel het mooiste uitzichtspunt van Budapest, dus dat was wel mooi meegenomen. Rond 8 uur was helaas het moment van afscheid al veel te snel gekomen. Ik wist dat ze weg moesten, maar dat maakt het er niet simpeler op. Natuurlijk is het moeilijk om afscheid te nemen, maar onder deze omstandigheden is het alleen maar moeilijker. Ik was heel blij dat Kerstin er was en natuurlijk haar familie ook en dat zorgt afleiding.
Zaterdagavond zijn we met z’n allen uit eten geweest. Het was een all you can eat restaurant en op zich was het eten wel prima. We hebben ons nog meer vermaakt met kijken en becritiseren van andere gasten met grote borsten, of ze nep of echt waren was de vraag, vrouwelijke Leo’s van that 70’s show en tiramisu-panty’s. Het toppunt van alles was een vrouw in de bediening, we vermoeden dat ze de leidinggevende was, die een blouse aanhad. Nou is er niks mis met een blouse, maar het feit dat het bovenste knoopje open stond en je praktisch alles kon zien, inclusief de zwarte bh die ze verrassend genoeg ook nog aan had, was wel verontrustend. Het was wel een geweldige observatie. Vooral toen het knoopje opeens dicht was en even daarna weer open. Verder hebben we haar de hele avond ook niet veel zien doen, behalve achter de bar staan en haar borsten laten zien. Ik vroeg me nog even af of ze daar de fooi bewaren. Een ander toppunt van conversatie waren barbies, met nep haar, veel te veel make-up, rare nagels en hele oude mannen. Kerstin dacht dat ze Russisch waren. Ik zag nog geen postzegels en ik weet ook niet of de siliconen wel goed blijven in de post. Ook gingen om de haverklap de lichten uit en kwamen ze langs met taartjes voor mensen die jarig waren en er werd zelfs iemand ten huwelijk gevraagd. We probeerden nog te zeggen dat Elaine jarig was en we hebben zelfs voor haar gezongen, maar wij kregen geen taart. Volgens mij had elke tafel wel een taart gekregen, alsof het een speciaal verjaardagsrestaurant was.
Al met al was het dus een gezellige avond.
Vandaag heb ik niet veel meer gedaan. Om half 3 hebben Kerstin en ik afscheid genomen van haar familie en nu hebben we het rijk weer alleen. Misschien kan ik vanavond nog even skypen met het thuisfront, maar dat was het dan ook wel weer.
Tegen de familie thuis wil ik nog even zeggen: heel veel sterkte daar. Ik denk aan jullie, speciaal aan opa en oma. Een extra dikke knuffel voor jullie.
Üdvözlet Budapest!!
Nadine
Mijn vorige verslag heb ik niet helemaal afgesloten, omdat het verhaal eigenlijk nog niet afgelopen was.
Vrijdagmorgen, nadat we ontbeten haddden, waren we aan het kijken hoe we naar het centrum van Wenen kwamen en wat we gingen doen. Toen belde tante Carla dat het heel erg slecht gaat met opa. Het was ongelooflijk moeilijk, maar ik wist dat mijn ouders naar huis toe moesten. We hebben onze spullen gepakt, uitgecheckt en zijn onderweg gegaan naar Budapest. 3 uur later waren we in ons appartement in Budapest. Snel een aantal spullen uitpakken en weer inpakken en daarna even snel een stukje van Budapest laten zien. We zijn naar het Castle district geweest en daarna nog naar het vrijheidsbeeld, omdat we in de verkeerde bus waren gestapt. Dit is wel het mooiste uitzichtspunt van Budapest, dus dat was wel mooi meegenomen. Rond 8 uur was helaas het moment van afscheid al veel te snel gekomen. Ik wist dat ze weg moesten, maar dat maakt het er niet simpeler op. Natuurlijk is het moeilijk om afscheid te nemen, maar onder deze omstandigheden is het alleen maar moeilijker. Ik was heel blij dat Kerstin er was en natuurlijk haar familie ook en dat zorgt afleiding.
Zaterdagavond zijn we met z’n allen uit eten geweest. Het was een all you can eat restaurant en op zich was het eten wel prima. We hebben ons nog meer vermaakt met kijken en becritiseren van andere gasten met grote borsten, of ze nep of echt waren was de vraag, vrouwelijke Leo’s van that 70’s show en tiramisu-panty’s. Het toppunt van alles was een vrouw in de bediening, we vermoeden dat ze de leidinggevende was, die een blouse aanhad. Nou is er niks mis met een blouse, maar het feit dat het bovenste knoopje open stond en je praktisch alles kon zien, inclusief de zwarte bh die ze verrassend genoeg ook nog aan had, was wel verontrustend. Het was wel een geweldige observatie. Vooral toen het knoopje opeens dicht was en even daarna weer open. Verder hebben we haar de hele avond ook niet veel zien doen, behalve achter de bar staan en haar borsten laten zien. Ik vroeg me nog even af of ze daar de fooi bewaren. Een ander toppunt van conversatie waren barbies, met nep haar, veel te veel make-up, rare nagels en hele oude mannen. Kerstin dacht dat ze Russisch waren. Ik zag nog geen postzegels en ik weet ook niet of de siliconen wel goed blijven in de post. Ook gingen om de haverklap de lichten uit en kwamen ze langs met taartjes voor mensen die jarig waren en er werd zelfs iemand ten huwelijk gevraagd. We probeerden nog te zeggen dat Elaine jarig was en we hebben zelfs voor haar gezongen, maar wij kregen geen taart. Volgens mij had elke tafel wel een taart gekregen, alsof het een speciaal verjaardagsrestaurant was.
Al met al was het dus een gezellige avond.
Vandaag heb ik niet veel meer gedaan. Om half 3 hebben Kerstin en ik afscheid genomen van haar familie en nu hebben we het rijk weer alleen. Misschien kan ik vanavond nog even skypen met het thuisfront, maar dat was het dan ook wel weer.
Tegen de familie thuis wil ik nog even zeggen: heel veel sterkte daar. Ik denk aan jullie, speciaal aan opa en oma. Een extra dikke knuffel voor jullie.
Üdvözlet Budapest!!
Nadine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
