"Gulyásleves és a T-Mobile"
Door: Nadine
Blijf op de hoogte en volg Nadine
07 September 2011 | Nederland, Amsterdam
Hallo mensen, daar zijn we weer!
We maken gewoon zoveel mee dat er maar weer een nieuw verslag geschreven moet worden.
Gisteren hebben we onze eerste les gehad, namelijk Hotel Operations. Toen iedereen in de klas zat zei de docent: good morning. Er werd een beetje good morning terug gemompeld waarop de docent vroeg, is dit nou gastvrijheid? Ik zei Good morning. Dus wij maar allemaal GOOD MORNING terug schreeuwen. We kregen eerst een introductie over hotellerie in Budapest. Dit bleek de hele les te duren. Het enige wat die man gedaan heeft, is jaartallen opdreunen van wanneer de eerste hotels ontstonden in Hongarije. Eerst leek het nog een beetje interessant, maar al snel snapte ik er helemaal niks meer van. Het feit dat deze man Engels sprak met een zwaar accent hielp ook niet mee. Enkele voorbeelden uit zijn woordenboek:
Houwer – However
Priepeurd – Prepared
Ievunt – Event
Djeneraal meunition – General manager
Het was voor ons dus best moeilijk om de docent te volgen. Hij sprak ook nog eens heel snel, zo van, mijn uitspraak is niet goed, maar als ik het maar zo snel mogelijk zeg, dan valt het niet op!
Toen we dachten dat hij eindelijk klaar was met de geschiedenis kwamen er nog een paar beroemde personen ‘die we eigenlijk wel zouden moeten kennen’ ik had nog nooit van die keal’s gehoord!
Maandag besloten we maar weer naar de T-mobile winkel geweest. Ik weet niet of ik het al in mn verslag had gezet, maar hier komt het verhaal dan nog een keer.
Vorige week zijn we naar de T-mobile geweest om internet te regelen. We werden geholpen door een zeer vriendelijke vrouw die goed Duits sprak en alles was voor elkaar. We zouden binnen een paar dagen gebeld worden door iemand die Duits of Engels sprak en dan zou er iemand langskomen om het internet aan te leggen! Allemaal hartstikke mooi dus. Ik dacht, nou na het weekend hebben we internet, wat fijn! De volgende dag kregen we een sms, in het Hongaars, waar iets in stond over internet en een nummer en een code. Wij proberen te vertalen via internet, maar dat lukte niet echt. Uiteindelijk heeft een Hongaars meisje van school het voor ons vertaald. We moesten het nummer bellen om een datum af te spreken waarop ze internet kwamen installeren. De code was een persoonlijke code die we nodig hadden. Prima. Kerstin belde het nummer. Ze kreeg iemand aan de telefoon die geen Duits of Engels sprak. Heel fijn. Ze had het wel over een collega, maar die kreeg Kerstin ook niet aan de telefoon. Dus maar weer opgehangen, want dat koste ons alleen maar geld! Vandaar dat het besluit gemaakt is om naar de winkel toe te gaan. Dus, wij zitten braaf in die winkel te wachten tot ons nummertje voorbij komt. We zien een vent al 10 min een beetje tikken achter zijn computertje voordat hij op z’n knoppie drukte. We waren aan de beurt. Na uitgelegd te hebben wat het probleem was heeft die meneer voor ons het nummer gebeld. Na even wachten sprak hij een voicemail in. Het installatiebedrijf gaat om 4 uur dicht. Het was op dat moment 5 over 4. Hij zei dat hij voicemail in had gesproken en dat ze morgen belden of dat we morgen weer terug moesten komen zodat zij een afspraak konden maken.
Toen we gisteren onze les hadden gehad, waren we nog steeds niet gebeld, dus zijn we maar weer naar de T-mobile winkel gegaan. De keer werden we geholpen door een vrouw die (goh, verassing!) geen Engels sprak. Ik probeerde haar nog uit te leggen dat de meneer die naast haar zat ons de vorige keer had geholpen, maar kreeg meteen een vinger in mn gezicht “one moment”. Ze liep weg en ik vroeg me net af of ze niet gewoon lunchpauze aan het houden was toen ze terug kwam met een collega die “a lietle biet” Engels sprak. Voor de zoveelste keer maar weer het probleem uitgelegd. Ze heeft gebeld met de mensen van het installatiebedrijf. Die konden op z’n vroegst maandag 12 september komen. Dus vanaf volgende week maandag hebben we (hopelijk) internet. Ik was een beetje chagrijnig, omdat het allemaal zo moeilijk ging, maar we gingen lekker ergens lunchen. We hadden een leuk terrasje gezien waar ze Goulashsoep op het menu hadden staan. Dat moesten we dus maar proberen. We hadden eerst een voorgerecht met Hongaarse specialiteiten. Het waren wat stukjes worst en ham met toast, maar op zich wel prima.
En toen kwam de soep. Hij was wel roodachtig, wat natuurlijk hoort bij Goulashsoep, maar dat bleek een laag vet te zijn. Onder die laag was de soep bruin en leek het op slootwater. Zo smaakte het ook. We hebben een paar happen gehad, maar het was echt niet te eten. We vonden het een beetje lastig, was dit gewoon een smaak die wij niet lekker vonden, of was het gewoon echt niet goed. Ik heb nog nooit iets terug gestuurd naar de keuken, maar we hebben toch de dames van de bediening erbij gehaald. Eerst maar voorzichtig gezegd dat het niet lekker was, maar uiteindelijk kwam het er toch op neer dat het net afwaswater was. Ze namen het mee terug om het zelf te proeven en ze gaven ons gelijk. Het soep ging van de rekening, die hebben we betaald en zijn weggegaan. Beetje jammer dat onze eerste echte Hongaarse Goulashsoep een flop was.
Vandaag hadden we weer les. Microbiology Hygiene. Op zich wel leuk, want het gaat over hygiene en bacteriën enzo, maar het is wel een beetje herhaling van wat ik al gehad heb met biologie. Daar komt ook nog bij dat dit vak op dezelfde tijd is als intercultural communication wat me echt heel interessant en leuk lijkt, dus ik ga daar voor kiezen. We moeten voor zondag een keuze maken wat we echt willen doen, wat heel moeilijk is, want we hebben meer dan de helft van de vakken nog steeds niet gehad! Ik hoop dat we een goede keuze kunnen maken. Ik zit nog heel erg te twijfelen over Food preperation, wat me echt heel erg leuk lijkt, maar daar moeten we vanalles voor aanschaffen en dat kost bij elkaar ook weer 50 euro. Maar goed, daar kijken we dit weekend wel!
Net nog even geskyped met papa, mama en Miko, die ook heel actief meedeed aan het gesprek (awohhoooo, awhawhawha) en ook nog met Oma en Opa, die ook weer thuis is. Het is fijn dat we gewoon zo contact met elkaar kunnen houden!
Nou, ik vind mijn verslag wel weer lang genoeg.
Dus nu rest mij nog 1 ding te zeggen:
Üdvözlet Budapest!!
Nadine
We maken gewoon zoveel mee dat er maar weer een nieuw verslag geschreven moet worden.
Gisteren hebben we onze eerste les gehad, namelijk Hotel Operations. Toen iedereen in de klas zat zei de docent: good morning. Er werd een beetje good morning terug gemompeld waarop de docent vroeg, is dit nou gastvrijheid? Ik zei Good morning. Dus wij maar allemaal GOOD MORNING terug schreeuwen. We kregen eerst een introductie over hotellerie in Budapest. Dit bleek de hele les te duren. Het enige wat die man gedaan heeft, is jaartallen opdreunen van wanneer de eerste hotels ontstonden in Hongarije. Eerst leek het nog een beetje interessant, maar al snel snapte ik er helemaal niks meer van. Het feit dat deze man Engels sprak met een zwaar accent hielp ook niet mee. Enkele voorbeelden uit zijn woordenboek:
Houwer – However
Priepeurd – Prepared
Ievunt – Event
Djeneraal meunition – General manager
Het was voor ons dus best moeilijk om de docent te volgen. Hij sprak ook nog eens heel snel, zo van, mijn uitspraak is niet goed, maar als ik het maar zo snel mogelijk zeg, dan valt het niet op!
Toen we dachten dat hij eindelijk klaar was met de geschiedenis kwamen er nog een paar beroemde personen ‘die we eigenlijk wel zouden moeten kennen’ ik had nog nooit van die keal’s gehoord!
Maandag besloten we maar weer naar de T-mobile winkel geweest. Ik weet niet of ik het al in mn verslag had gezet, maar hier komt het verhaal dan nog een keer.
Vorige week zijn we naar de T-mobile geweest om internet te regelen. We werden geholpen door een zeer vriendelijke vrouw die goed Duits sprak en alles was voor elkaar. We zouden binnen een paar dagen gebeld worden door iemand die Duits of Engels sprak en dan zou er iemand langskomen om het internet aan te leggen! Allemaal hartstikke mooi dus. Ik dacht, nou na het weekend hebben we internet, wat fijn! De volgende dag kregen we een sms, in het Hongaars, waar iets in stond over internet en een nummer en een code. Wij proberen te vertalen via internet, maar dat lukte niet echt. Uiteindelijk heeft een Hongaars meisje van school het voor ons vertaald. We moesten het nummer bellen om een datum af te spreken waarop ze internet kwamen installeren. De code was een persoonlijke code die we nodig hadden. Prima. Kerstin belde het nummer. Ze kreeg iemand aan de telefoon die geen Duits of Engels sprak. Heel fijn. Ze had het wel over een collega, maar die kreeg Kerstin ook niet aan de telefoon. Dus maar weer opgehangen, want dat koste ons alleen maar geld! Vandaar dat het besluit gemaakt is om naar de winkel toe te gaan. Dus, wij zitten braaf in die winkel te wachten tot ons nummertje voorbij komt. We zien een vent al 10 min een beetje tikken achter zijn computertje voordat hij op z’n knoppie drukte. We waren aan de beurt. Na uitgelegd te hebben wat het probleem was heeft die meneer voor ons het nummer gebeld. Na even wachten sprak hij een voicemail in. Het installatiebedrijf gaat om 4 uur dicht. Het was op dat moment 5 over 4. Hij zei dat hij voicemail in had gesproken en dat ze morgen belden of dat we morgen weer terug moesten komen zodat zij een afspraak konden maken.
Toen we gisteren onze les hadden gehad, waren we nog steeds niet gebeld, dus zijn we maar weer naar de T-mobile winkel gegaan. De keer werden we geholpen door een vrouw die (goh, verassing!) geen Engels sprak. Ik probeerde haar nog uit te leggen dat de meneer die naast haar zat ons de vorige keer had geholpen, maar kreeg meteen een vinger in mn gezicht “one moment”. Ze liep weg en ik vroeg me net af of ze niet gewoon lunchpauze aan het houden was toen ze terug kwam met een collega die “a lietle biet” Engels sprak. Voor de zoveelste keer maar weer het probleem uitgelegd. Ze heeft gebeld met de mensen van het installatiebedrijf. Die konden op z’n vroegst maandag 12 september komen. Dus vanaf volgende week maandag hebben we (hopelijk) internet. Ik was een beetje chagrijnig, omdat het allemaal zo moeilijk ging, maar we gingen lekker ergens lunchen. We hadden een leuk terrasje gezien waar ze Goulashsoep op het menu hadden staan. Dat moesten we dus maar proberen. We hadden eerst een voorgerecht met Hongaarse specialiteiten. Het waren wat stukjes worst en ham met toast, maar op zich wel prima.
En toen kwam de soep. Hij was wel roodachtig, wat natuurlijk hoort bij Goulashsoep, maar dat bleek een laag vet te zijn. Onder die laag was de soep bruin en leek het op slootwater. Zo smaakte het ook. We hebben een paar happen gehad, maar het was echt niet te eten. We vonden het een beetje lastig, was dit gewoon een smaak die wij niet lekker vonden, of was het gewoon echt niet goed. Ik heb nog nooit iets terug gestuurd naar de keuken, maar we hebben toch de dames van de bediening erbij gehaald. Eerst maar voorzichtig gezegd dat het niet lekker was, maar uiteindelijk kwam het er toch op neer dat het net afwaswater was. Ze namen het mee terug om het zelf te proeven en ze gaven ons gelijk. Het soep ging van de rekening, die hebben we betaald en zijn weggegaan. Beetje jammer dat onze eerste echte Hongaarse Goulashsoep een flop was.
Vandaag hadden we weer les. Microbiology Hygiene. Op zich wel leuk, want het gaat over hygiene en bacteriën enzo, maar het is wel een beetje herhaling van wat ik al gehad heb met biologie. Daar komt ook nog bij dat dit vak op dezelfde tijd is als intercultural communication wat me echt heel interessant en leuk lijkt, dus ik ga daar voor kiezen. We moeten voor zondag een keuze maken wat we echt willen doen, wat heel moeilijk is, want we hebben meer dan de helft van de vakken nog steeds niet gehad! Ik hoop dat we een goede keuze kunnen maken. Ik zit nog heel erg te twijfelen over Food preperation, wat me echt heel erg leuk lijkt, maar daar moeten we vanalles voor aanschaffen en dat kost bij elkaar ook weer 50 euro. Maar goed, daar kijken we dit weekend wel!
Net nog even geskyped met papa, mama en Miko, die ook heel actief meedeed aan het gesprek (awohhoooo, awhawhawha) en ook nog met Oma en Opa, die ook weer thuis is. Het is fijn dat we gewoon zo contact met elkaar kunnen houden!
Nou, ik vind mijn verslag wel weer lang genoeg.
Dus nu rest mij nog 1 ding te zeggen:
Üdvözlet Budapest!!
Nadine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
