Day 8 - Day off

Lieve allemaal,

Ten eerste spijt het me heel erg dat ik zo lang niks van me heb laten horen, ik zal het van nu af aan weer beter bij gaan houden.

Mijn eerste werkdagen zitten er alweer op! Woensdag was de eerste dag. Het viel niet mee om er om 6 uur uit te komen. Ik merkte dat mijn keelontsteking me toch wel goed te pakken had gehad.
7 uur moest ik beginnen. Ik kreeg eerst een zwarte blouse en een stropdas. Ik heb er nu al een hekel aan, de blouse moet tot bovenaan dicht met de stropdas er strak tegenaan.
Om 7 uur beginnen betekent hier: ontbijt lopen. Het is eigenlijk heel erg simpel, mensen kunnen zelf ontbijt pakken van het buffet. Als ze willen kunnen ze ook nog speciale dingen bestellen zoals speciaal gebakken eieren. Mijn taak was thee en koffie, zodra de mensen gaan zitten bied je ze thee of koffie aan, heel simpel dus. Als ik niks te doen had mocht ik tafels leegruimen en opnieuw indekken. Het was redelijk druk, dus iedereen liep mooi door. Om half 12 is het tijd om te lunchen. Het eten hier is best te doen. Als er veel overblijft van het ontbijt wordt dat ook in de kantine neergezet. Soms zijn er dus heerlijke dingen als verse croissants, worstjes en natuurlijk witte bonen in tomatensaus waar ik echt gek op ben. Na de lunch werd ik in de lounche geplaatst. Deze is bedoelt voor mensen die lekker een kopje koffie willen of een sandwich. Het was heel erg rustig, het was mijn eerste dag, dus ik kon ook nog niet veel doen. Het kwam erop neer dat ik daar van 12 tot 3 heb gestaan en niet veel meer heb gedaan dan een koffie en een thee maken. Als het druk is en ik moet gewoon doorlopen, dan vind ik het niet erg, maar van alleen dit staan (er moet altijd iemand in de Lounge staan) krijg ik ongelooflijk zere voeten van.
Nog een nadeel is, is dat ze hier in shifts werken. Je begint om 7 uur en wordt om 3 uur afgelost door je volgende. Op zich wel fijn, maar je weet precies wanneer je vrij bent. Je krijgt een begin- en eindtijd. Als het rustig is, ga je dus steeds naar de tijd kijken. Nog drie uur... nog twee... nog een... Ik was behoorlijk moe toen ik weer op mijn kamer zat. Het was nog steeds niet duidelijk in welke kamer ik nou zou slapen, 1 of 10, omdat iemand anders eigenlijk mijn kamer had. (heel lang verhaal) Uiteindelijk lag bij mij de keuze of ik naar kamer 1 ging of bij Michelle op kamer 10 bleef. Ik kan het heel erg goed met Michelle vinden, dus ik besloot uiteindelijk maar op kamer 10 te blijven.
Die nacht ben ik op tijd naar bed gegaan. De volgende morgen zou de wekker gewoon weer om kwart voor 6 gaan voor een vroege douche.

Het ontbijt van mijn tweede werkdag was eigenlijk hetzelfde als de dag ervoor, al was het wel wat rustiger en liepen we met z'n tweeën.
Ik bedenk me nu ineens dat ik nog niks over mijn collega's heb verteld! Iedereen is hier ongelooflijk aardig en behulpzaam. Ik weet van meer dan de helft de namen niet meer, maar ze onthouden die van mij wel. Zoals ik al dacht noemen ze me hier Needien, Nadine kunnen ze heel moeilijk uitspreken, wat ik wel grappig vind. Er zijn hier heel erg veel "buitenlanders" Je hoort heel weinig typisch engels en heel veel accenten.

's Middags was het in de Lounge wat drukker en mocht ik iets meer doen. Ik heb alleen nog geen Microskaart, wat me toegang geeft tot het touchscreen. Waarschijnlijk krijg ik deze pas na 3 of 4 weken. Ze gaan ervanuit dat ik veel fouten maak met tafels enzo, dus daar zijn ze voorzichtig mee. Ik vind het ongelooflijk irritant, aangezien ik alles wat ik opneem aan iemand moet vragen om het in de computer te zetten.
Omdat het druk was, mocht ik voorzichtig ook tafels opnemen. Iemand bestelde een hamburger bij me, dus ik vroeg een collega deze in te voeren in de computer.
Even later kwam een van de koks (ik noem ze allemaal chef, want ik heb geen idee hoe ze heten;)) vertellen dat de hamburger klaar was en ik hem op kon ophalen. Nog zoiets, er is geen bel of wat dan ook, je moet zelf kijken of het al klaar is, of ze komen je halen.
Maar goed, ik haalde dus mijn hamburger op. Een van de koks in de keuken was aan het meezingen met de muziek. Hij keek naar me en zei: Hello, is it me you're looking for?
Ik zei: No, I'm looking for my hamburger actually.
Hij begon heel hard te lachen en dit deed me zo denken aan de Paddestoel dat ik een grote smile niet kon onderdrukken.

Ik merk nu al dat dit een heel lang verhaal aan het worden is en ik moet de was ook nog doen. We gaan even iets minder gedetailleerd verder.

Vrijdag: vrije dag. Niet heel veel gedaan. Vooral uitgeslapen en bijgekomen.

Zaterdag: Weer om 6 uur eruit. 's Morgens redelijk druk. 's Middags weer rustig. Toen ik terugkwam eerst maar even geslapen, met mijn voetjes omhoog. Toen Michelle weer terugkwam gingen we nog even London in. Zij had een nieuwe broek nodig en ik kleerhangers. Al met al hebben we een heel eind gelopen wat natuurlijk niet echt goed was voor mijn voeten, maar het moest maar. We zijn naar de speelgoedwinkel met 6 verdiepingen geweest, waar ik een knuffeltje heb gevonden wat een minuatuur is van Miko. Ik heb haar omgedoopt tot Noeka. Zo heb ik nog een huisdier naast Purpy, mijn paarse badeendje.
(Ik beloof dat ik vanavond foto's op mijn hyves en hierop zet, mijn batterijen zijn nl leeg sorry, sorry, sorry!!)

Na de speelgoed winkel en heel veel lol in de H&M kwamen we eindelijk uit bij het warenhuis waar we naar zochten. We hadden nog 5 minuten tot sluitingstijd. Heel snel op zoek naar kleerhangers en we vonden ook nog een leuke wasmand. In de vorm van een eend:D (Nog een huisdier! Deze eet alleen mijn vuile was op;))

Met de metro weer terug naar het hotel. Nog even lezen en dan slapen.

Zondag: Mijn eerste zondag. Stress. Zondag is een drukke dag. Iedereen vroeg: Is dit je eerste zondag? Ja.. en dan begonnen ze te lachen. Op zondag komen er best veel mensen ontbijten. In totaal hebben we ongeveer 400 mensen gehad. Er moest een tweede zaal met buffet geopend worden, omdat mensen anders tot aan buiten in de rij stonden. Overal chaos en troep. Ik heb nog nooit zo snel tafels ingedekt. Je rent van het een naar het ander. Nieuwe messen pakken, vorken, lepels. Servetten op. Nieuwe koffie zetten. Melk bijvullen. Het was gewoon niet bij te houden. Grote chaos in mijn hoofd. Geen overzicht. De mensen kwamen overal vandaan. Als je dacht dat je alles gehad had, dan kwamen er nog meer mensen aanlopen.

En toen, eindelijk was het elf uur. Snel alles opruimen en pauze. Heerlijk even een moment van rust.
's Middags was er weer bijna niks te doen. Ik moest tot 4 uur door, waar ik ook niks van snapte, want iedereeen die om 7 uur was begonnen was om 3 uur vrij en ik was de enige die tot 4 uur door moest.
Uiteindelijk was ik vrij en kon ik de rust van mijn kamer weer opzoeken. Heerlijk lezen en slapen.
Rond 5 uur kwam Sandra aan. Ik heb haar samen met Michelle het hotel laten zien en we zijn wat gaan eten. Daarna moesten er nog wat boodschappen gedaan worden. Ik had geen brood en drinken meer.
Om 8 uur kwam school of rock of de tv en we waren die aan het kijken toen de jongens vanaf het balkon (ja, ik heb een balkon. Officieel mag je daar niet op, maar we klimmen er vanuit het raam doorheen) riepen dat er aan de overkant van de Thames een feestje aan de gang was. We besloten maar mee te gaan. Bij de pier, onder een brug was een gezellig feestje aan de gang. Michelle, Sandra en ik zijn een fles wijn en wat bier gaan halen. Niemand van ons had id bij ons. Het meisje achter de kassa wilde ons het dus niet meegeven. Toen zei ze: Vraag buiten maar aan iemand een id om te laten zien. Heel dom dus, want dan had ze het ook wel gewoon mee kunnen geven. Maar goed, wij hadden onze fles wijn en bier.
Het was erg gezellig. Er lopen zoveel leuke types rond daar. We deden ze na en vonden een geweldige dans uit: The Chicken. Heel veel plezier dus, onder de brug.

Uiteindelijk weer thuis, nog steeds vind ik het raar klinken, omdat mijn échte thuis voor mij nog aan de derde kampsweg is. Raar idee eigenlijk.
Maar goed, vanmorgen lekker uitgeslapen, eindelijk mijn koffer helemaal uitgepakt.
Maandag en vrijdag zijn mijn standaard vrije dagen. Ik heb deze ook omgedoopt tot wasdagen. Wat nu dus betekent dat ik mijn was maar eens ga doen en dan stofzuigen, want dat moet ook gebeuren. Nu ik hier in London ben, waardeer en begrijp ik mij ouders op eens veel beter!

Ik hou van jullie allemaal!

Knuffels van Noeka, Prupy en Eenddewasmand,

en

Liefs uit Londen,

Nadine