Day 69 - In a Hurry
Door: Nadine
Blijf op de hoogte en volg Nadine
24 Oktober 2009 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Dag lieve mensen!
Ik weet het, ik had beloofd gisteren te schrijven, maar ik ben druk. Ik ben er voor de zoveelste keer te laat achter gekomen dat ik te laat met school ben begonnen. Vandaar dat dit ook een kort verslag gaat worden. Hé hé, zullen jullie allemaal wel denken, eindelijk, na alle lange verhalen!
Goed, ik ga snel verder:
Dinsdagavond gingen we uit eten, want Michelle was jarig. We gingen naar de Bella Italia. Sandra en Laura hadden een taartje en kaarsjes gehaald die we stiekem af wilden geven. Dat bleek heel makkelijk te zijn, want Michelle en Sandra moesten nog even pinnen. Ondertussen heb ik snel even de taart afgegeven. Het eten was erg lekker. Ik had gefrituurde Mozzarella, wat heel lekker klonk, maar uiteindelijk smaakte het precies hetzelfde als kaassoufflé, maar wel heel lekker! Als hoofdgerecht had ik Pasta Zalferanno. Net als Laura en Sandra. Toen we de Penne kregen, zag ik wel de garnaaltjes, maar niet de gerookte zalm, waar eigenlijk het hele gerecht om draaide. Oh, die waren ze vergeten erin te doen, dus die kwamen even later. Maar het was wel erg lekker!
Daarna ging Laura even om de “ijskaart” vragen. Dus vijf minuutjes later kwamen ze met een Happy Brithday en een taart aanlopen. Allemaal heel geslaagd, want Michelle had helemaal niks door gehad en was erg verrast.
Michelle, Sandra en Ivo zijn nog naar de Roadhouse geweest, maar Laura, Nathalie en ik gingen naar huis. Daar ben ik ook meteen gaan slapen.
Woensdag moest ik weer werken. Ik stond samen met Cyan in het restaurant. Met de lunch moesten we ongeveer 41 mensen in het restaurant proppen. Met veel moeite is dat uiteindelijk gelukt. Het was allemaal wel een beetje krap. Patricia zei dat we vandaag geen dikke mensen accepteerden. Die moesten eerst maar even een rondje om het gebouw rennen, dan mochten ze eten. Ik zei dat ik ze wel even de sportzaal zou wijzen.
Verder is er die middag niet veel bijzonders gebeurt, goed, door naar de avond: nog even met oma geskypt. Zo kon ik ook even oom Arie zien, maar dat werd teveel voor mijn laptop, dus die besloot het op te geven. Hij heeft tegenwoordig de neiging om uit te vallen als hij te warm wordt. Toen zijn hartje weer klopte was oma aan het eten.
’s Avonds bedacht ik me nog net op tijd dat het de trouwdag van mijn ouders was, dus nog snel een e-cardje gestuurd, blijft handig internet!
Donderdag heb ik gewerkt. Het ging eigenlijk een beetje hetzelfde als de dag ervoor. Annabelle was om half 5 klaar, dus die belde of ik nog even naar de Starbucks wilde. Ja, tuurlijk! Dus toen heb ik daar nog even gezeten met haar. Gezellig als altijd. Daarna meteen maar gegeten en naar boven gegaan. Michelle is voor het weekend naar huis, dus ik geniet even van een kamer voor mezelf, wat me wel bevalt. Het is wel lekker om even alleen te zijn, al vind ik het ook niet erg als ze weer terug komt, want als ik 5 maanden lang alleen had gezeten, was ik heel eenzaam geworden. Op deze manier leer je mensen veel beter kennen.
Vrijdag, dat was gisteren. Even denken. Oh ja! Dat was mijn stressdag! Normaal stress ik niet heel snel maar vandaag waren mensen gewoon extra irritant. Ik was in het restaurant en over het algemeen zitten mensen daar liever dan in de lounge. Ik begrijp dat best, maar mensen, kom op, wie gaat er nou aan een tafel zitten waar nog vies spul op staat? En dan ook nog tegen mij roepen: wil je dit even opruimen en schoonmaken, dit is niet van ons. En vandaag was het ook: stel-Nadine-irritante-vragen-dag. Iemand vroeg om citroen. Dus ik ging naar de bar: geen citroen. Pantry: geen citroen. Keuken: geen citroen. Dus toen moest ik de trap af, naar de vegetable freezer en daar vond ik citroen. Dus weer naar boven geracet en de citroen gegeven. Daarna vroeg iemand om Engelse mosterd. Eerst een zoektocht in de keuken naar de Engelse mosterd en daarna een zoektocht in de Lounge naar de meneer die erom vroeg.
Om 1 uur moest ik even de clublounge overnemen van Erkan, een collega. Dat bleek een grote troep te zijn. Ik had 1 lunch die ik moest wegbrengen, 2 mensen die wilden afrekenen en een stuk of 5 tafels die iets wilden bestellen. Daarbij was het koffiezetapparaat ook nog stuk, dus ik bleef van de 1e verdieping naar de Ground Floor rennen. Al met al was ik op en top stress toen ik thuiskwam dus begon ik daar maar eens relaxed met de was. Daarna mijn brief voor het thuisfront even upgedate . nog even met het thuisfront gesproken en om half negen sliep ik.
Om half twaalf werd ik alleen nog wakker van de droger. Ik slaap naast de badkamer waar ook de wasmachine en droger staan. We hebben de regel dat je na 10 uur niet meer wast, omdat je dat heel erg goed hoort in mijn kamer. Vooral als je iets hebt met een knoop ofzo. Ik hoorde de hele tijd: bzzzzzzzzzzz …. Tik…. Tik…. Tik….. bzzzzzzzzz dus ben ik maar even mijn bed uit gegaan om de droger uit te zetten. Het bleek van Raquel te zijn. Ja, het was haar uniform en die had ze morgen wel nodig. Ja, dan hang je hem maar over de verwarming, is hij morgen ook wel droog.
Natuurlijk kon ik daarna niet meer slapen. Nog even gelezen en toen vielen de oogjes weer dicht.
Vanmorgen was het ontbijt mogelijk nog chaotischer dan gisteren. We hadden een grote conferentie van allemaal ‘belangrijke’ mensen. Amerikanen. Ze wachtten niet rustig tot je ze vroeg of ze koffie wilden, nee, ze stonden constant bij je om te vragen waar ze koffie konden krijgen. En ze gingen dus ook weer aan vieze tafels zitten. Ik weigerde gewoon uit mezelf spullen op de ruimen. Ik wachtte gewoon tot ze vroeg om een vork. Ik dacht, ja, als jullie zo graag aan een vieze tafel willen zitten dan moet je het zelf maar weten. Ik heb me nog nooit zo snel geïrriteerd aan mensen ’s morgens vroeg. Ze namen ook allemaal de koffie mee de vergaderzaal in. Waardoor we binnen een uur door onze kopjes heen waren. dus kon ik ook nog heen en weer lopen tussen M&E en F&B met kopjes en alles.
Gelukkig begon de conferentie om 9 uur, dus ze waren ook allemaal heel snel weg.
Ze waren wel weer terug met de lunch, maar dat viel nog wel mee. Toen ze weg waren kon in rustig het restaurant terug zetten in originele staat en indekken voor diner en afternoon tea. Toen ik daarmee helemaal klaar was en de puntjes op de i had gezet, was het drie uur en kon ik naar huis. Nu ga ik echt weer met school bezig. Dinsdag heb ik weer meer tijd. Al ben ik wel weer pas woensdag vrij, dat betekent dat ik 7 dagen achter elkaar werk, maar dat overleven we ook wel weer!
Heel veel liefs en een gehaaste kus,
Nadine
Ik weet het, ik had beloofd gisteren te schrijven, maar ik ben druk. Ik ben er voor de zoveelste keer te laat achter gekomen dat ik te laat met school ben begonnen. Vandaar dat dit ook een kort verslag gaat worden. Hé hé, zullen jullie allemaal wel denken, eindelijk, na alle lange verhalen!
Goed, ik ga snel verder:
Dinsdagavond gingen we uit eten, want Michelle was jarig. We gingen naar de Bella Italia. Sandra en Laura hadden een taartje en kaarsjes gehaald die we stiekem af wilden geven. Dat bleek heel makkelijk te zijn, want Michelle en Sandra moesten nog even pinnen. Ondertussen heb ik snel even de taart afgegeven. Het eten was erg lekker. Ik had gefrituurde Mozzarella, wat heel lekker klonk, maar uiteindelijk smaakte het precies hetzelfde als kaassoufflé, maar wel heel lekker! Als hoofdgerecht had ik Pasta Zalferanno. Net als Laura en Sandra. Toen we de Penne kregen, zag ik wel de garnaaltjes, maar niet de gerookte zalm, waar eigenlijk het hele gerecht om draaide. Oh, die waren ze vergeten erin te doen, dus die kwamen even later. Maar het was wel erg lekker!
Daarna ging Laura even om de “ijskaart” vragen. Dus vijf minuutjes later kwamen ze met een Happy Brithday en een taart aanlopen. Allemaal heel geslaagd, want Michelle had helemaal niks door gehad en was erg verrast.
Michelle, Sandra en Ivo zijn nog naar de Roadhouse geweest, maar Laura, Nathalie en ik gingen naar huis. Daar ben ik ook meteen gaan slapen.
Woensdag moest ik weer werken. Ik stond samen met Cyan in het restaurant. Met de lunch moesten we ongeveer 41 mensen in het restaurant proppen. Met veel moeite is dat uiteindelijk gelukt. Het was allemaal wel een beetje krap. Patricia zei dat we vandaag geen dikke mensen accepteerden. Die moesten eerst maar even een rondje om het gebouw rennen, dan mochten ze eten. Ik zei dat ik ze wel even de sportzaal zou wijzen.
Verder is er die middag niet veel bijzonders gebeurt, goed, door naar de avond: nog even met oma geskypt. Zo kon ik ook even oom Arie zien, maar dat werd teveel voor mijn laptop, dus die besloot het op te geven. Hij heeft tegenwoordig de neiging om uit te vallen als hij te warm wordt. Toen zijn hartje weer klopte was oma aan het eten.
’s Avonds bedacht ik me nog net op tijd dat het de trouwdag van mijn ouders was, dus nog snel een e-cardje gestuurd, blijft handig internet!
Donderdag heb ik gewerkt. Het ging eigenlijk een beetje hetzelfde als de dag ervoor. Annabelle was om half 5 klaar, dus die belde of ik nog even naar de Starbucks wilde. Ja, tuurlijk! Dus toen heb ik daar nog even gezeten met haar. Gezellig als altijd. Daarna meteen maar gegeten en naar boven gegaan. Michelle is voor het weekend naar huis, dus ik geniet even van een kamer voor mezelf, wat me wel bevalt. Het is wel lekker om even alleen te zijn, al vind ik het ook niet erg als ze weer terug komt, want als ik 5 maanden lang alleen had gezeten, was ik heel eenzaam geworden. Op deze manier leer je mensen veel beter kennen.
Vrijdag, dat was gisteren. Even denken. Oh ja! Dat was mijn stressdag! Normaal stress ik niet heel snel maar vandaag waren mensen gewoon extra irritant. Ik was in het restaurant en over het algemeen zitten mensen daar liever dan in de lounge. Ik begrijp dat best, maar mensen, kom op, wie gaat er nou aan een tafel zitten waar nog vies spul op staat? En dan ook nog tegen mij roepen: wil je dit even opruimen en schoonmaken, dit is niet van ons. En vandaag was het ook: stel-Nadine-irritante-vragen-dag. Iemand vroeg om citroen. Dus ik ging naar de bar: geen citroen. Pantry: geen citroen. Keuken: geen citroen. Dus toen moest ik de trap af, naar de vegetable freezer en daar vond ik citroen. Dus weer naar boven geracet en de citroen gegeven. Daarna vroeg iemand om Engelse mosterd. Eerst een zoektocht in de keuken naar de Engelse mosterd en daarna een zoektocht in de Lounge naar de meneer die erom vroeg.
Om 1 uur moest ik even de clublounge overnemen van Erkan, een collega. Dat bleek een grote troep te zijn. Ik had 1 lunch die ik moest wegbrengen, 2 mensen die wilden afrekenen en een stuk of 5 tafels die iets wilden bestellen. Daarbij was het koffiezetapparaat ook nog stuk, dus ik bleef van de 1e verdieping naar de Ground Floor rennen. Al met al was ik op en top stress toen ik thuiskwam dus begon ik daar maar eens relaxed met de was. Daarna mijn brief voor het thuisfront even upgedate . nog even met het thuisfront gesproken en om half negen sliep ik.
Om half twaalf werd ik alleen nog wakker van de droger. Ik slaap naast de badkamer waar ook de wasmachine en droger staan. We hebben de regel dat je na 10 uur niet meer wast, omdat je dat heel erg goed hoort in mijn kamer. Vooral als je iets hebt met een knoop ofzo. Ik hoorde de hele tijd: bzzzzzzzzzzz …. Tik…. Tik…. Tik….. bzzzzzzzzz dus ben ik maar even mijn bed uit gegaan om de droger uit te zetten. Het bleek van Raquel te zijn. Ja, het was haar uniform en die had ze morgen wel nodig. Ja, dan hang je hem maar over de verwarming, is hij morgen ook wel droog.
Natuurlijk kon ik daarna niet meer slapen. Nog even gelezen en toen vielen de oogjes weer dicht.
Vanmorgen was het ontbijt mogelijk nog chaotischer dan gisteren. We hadden een grote conferentie van allemaal ‘belangrijke’ mensen. Amerikanen. Ze wachtten niet rustig tot je ze vroeg of ze koffie wilden, nee, ze stonden constant bij je om te vragen waar ze koffie konden krijgen. En ze gingen dus ook weer aan vieze tafels zitten. Ik weigerde gewoon uit mezelf spullen op de ruimen. Ik wachtte gewoon tot ze vroeg om een vork. Ik dacht, ja, als jullie zo graag aan een vieze tafel willen zitten dan moet je het zelf maar weten. Ik heb me nog nooit zo snel geïrriteerd aan mensen ’s morgens vroeg. Ze namen ook allemaal de koffie mee de vergaderzaal in. Waardoor we binnen een uur door onze kopjes heen waren. dus kon ik ook nog heen en weer lopen tussen M&E en F&B met kopjes en alles.
Gelukkig begon de conferentie om 9 uur, dus ze waren ook allemaal heel snel weg.
Ze waren wel weer terug met de lunch, maar dat viel nog wel mee. Toen ze weg waren kon in rustig het restaurant terug zetten in originele staat en indekken voor diner en afternoon tea. Toen ik daarmee helemaal klaar was en de puntjes op de i had gezet, was het drie uur en kon ik naar huis. Nu ga ik echt weer met school bezig. Dinsdag heb ik weer meer tijd. Al ben ik wel weer pas woensdag vrij, dat betekent dat ik 7 dagen achter elkaar werk, maar dat overleven we ook wel weer!
Heel veel liefs en een gehaaste kus,
Nadine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
