Day 77 - Musical 4 - Oliver!

Hallo mensen!

Daar zijn we dan weer na een onderbreking van 8 dagen! Hebben jullie al gemerkt dat ik alweer over de helft ben?!
Ik heb het nogal druk gehad de afgelopen week. Vandaar dat dit zeer waarschijnlijk een lang verslag gaat worden. Daarom deel ik het in 4 delen.
Deel 1: Dinsdag tot vrijdag, een update van de week
Deel 2: Het weekend met Rene, Mariette en Johnny
Deel 3: Madame Tousaude Tussauds & Oliver!
Deel 4: Dinsdag en woensdag

Goed, daar gaan we dan, Fasten your seatbelts please, we’re ready for takeoff. We don’t have any emergency exit. Please remain seated until we you’re done reading. Thank you for reading with nadinekolkman.waarbenjij.nu. Have a nice flight!


Deel 1: Dinsdag tot vrijdag, een update van de week

Ja, over dinsdag kan ik eigenlijk niet veel vertellen, want dat had ik eigenlijk al verteld. Behalve dan dat ik die morgen een brief van Opa en Oma Kolkman op de mat had liggen, wat ik heel erg leuk vond! Nadat ik alles had bijgewerkt ben ik eigenlijk ook gaan slapen. Ik wist dat het woensdag druk ging worden en dan kon ik nog even opladen tot mijn vrije daagjes.
Woensdag was het inderdaad best druk. Het ontbijt was nog wel te doen, maar daarna moet alles ook weer heel snel ingedekt worden voor de lunch. Wat ik dan heel irritant vind, zijn mensen die dan maar gewoon gaan zitten en als je zegt dat alles volgeboekt is, dan kijken ze om zich heel alsof ze denken, oh, en waar zijn die mensen dan? Er is toch niemand. Nee, met 20 minuutjes zijn we weg. Nou ja, goed dan, ik heb nog wel andere dingen te doen dan jullie koffie geven, maar vooruit dan maar. Om 1 uur heb ik Monika vervangen in de Club lounge zodat die pauze kon houden. Toen ze weer terug was, heb ik geholpen met de troep opruimen, want het was heel druk geweest. Toen ik weer in de lounge was moest daar de boel ook weer opgeruimd worden. Zo werd het al heel snel 3 uur! Ik dacht nog even lekker naar het park te gaan, maar zodra ik op mijn bed ging zitten, kon ik er niet meer vanaf komen. Ik ben lekker gaan liggen lezen en toen ben ik gaan slapen.
Donderdag kon ik heerlijk uitslapen. Wat een goed gevoel om een keer niet van de wekker wakker te worden. Op de een of andere manier slaap je toch beter met het idee dat je de volgende dag niet wakker wordt door een vibratie en een liedje van onder je kussen. Mijn plan voor vandaag was om heerlijk rustig aan te doen en op te ruimen. Eerst maar eens even alle was van Michelle en Sandra verzameld en dat inclusief die van mij op een grote stapel gegooid. Daarna begon het sorteren onder begeleiding van een leuk deuntje. We hadden de volgende wassen: wol, beddengoed + badjes, ondergoed + handdoeken, gekleurd, wit en zwart. Daar was ik dus nog wel even zoet mee. Ondertussen heb ik ook de afwas gedaan en mijn kast uitgemest.
’s Avonds zat ik met Sandra een film te kijken, toen Natalie binnenkwam met de mededeling dat we vanavond dronken gingen worden. Nou, als jij het zegt, van mij mag je best dronken worden hoor! Dus wij gingen eerst maar eens eten en daarna Mamma Mia kijken met Sing-A-Long. De flessen drank werden tevoorschijn gehaald en de stemming zat er goed in! We hebben heerlijk meegebruld met alle nummers en dat levert je dan een schorre stem op, maar dan heb je ook een enorme opluchting!
Het was een hele gezellige avond. We zouden eerst nog uit gaan, maar iedereen was toch wel moe, dus zijn we maar hier gebleven.
Vrijdag kon ik weer lekker uitslapen. Toen ik wakker was, lag ik alleen wel te stuiteren, want Rene, Mariëtte en Johnny zouden komen! Alleen dat zou nog wel even duren. Eerst ging ik nog winkelen met Anna Belle. We hebben heerlijk over Regentstreet en Oxfordstreet gelopen. Toch blijf ik dan liever bij het vertrouwde H&M. bepakt en bezakt met nieuwe kleren zijn we in de Waterstones gaan zitten op de kinderafdeling waar ik Anna dieren en kleuren in het Nederlands heb geleerd. We hebben heel erg gelachen, al keek ik wel elke keer op de klok of het al tijd was. Rond een uurtje of 6 zijn waren we weer terug in het hotel. Anna Belle had afgesproken met haar zus en schoonzus, dus die moest meteen weer weg. Ik moest nog een uur wachten! Na een half uur vond ik het wel weer goed en ben maar naar het station gegaan. eerst nog even kaartjes op de bus gedaan voor de familie Veenhuis en Boer waarvan ik een kaartje had ontvangen. Dat vond ik zo leuk, dat ik maar even iets heb terug gestuurd.
Om half 7 stond ik op het station. Ik moest eerst nog even een kaartje halen. Dit duurde erg lang, want het was druk. Ik dacht, maar goed dat ik op tijd ben weggegaan. Ik moest nog 40 minuten met de trein, dus ik had een boek mee genomen. Op Gatwick aangekomen heb moest ik eerst nog even kijken waar ik naartoe moest. Ik zag Amsterdam niet bij de Arrivals staan, dus dat maar even nagevraagd. Ik moest aan de andere kant zijn, dus met de bus naar de south side van de vliegveld.
Om kwart voor 8 zat ik op een bankje te wachten op de familie. Om 8 uur zouden ze landen. Ik begon rustig in mijn boekje te lezen, maar na een tijdje merkte ik dat ik de hele tijd met mijn benen aan het wiebelen was, ik was toch best zenuwachtig en wilde dat het vliegtuig er een beetje meer vaart achter zette. Om 8 uur waren ze nog niet geland en stond er dat ze half 9 verwacht werden. Potverdorie, nu moest ik nog langer wachten. Om half 9 waren ze geland. Ik stond bij het hekje te rammelen. Het was maar goed dat dat hekje er stond, anders was ik naar de deur gelopen om te kijken waar ze nou toch bleven. Het nadeel was dat de stang een beetje loszat. Het resultaat daarvan was dat ik ermee aan het rammelen was. Ik stond dus te rammelen bij het hekje en liep de hele tijd heen en weer naar het bord om te kijken of ze nou al kwamen.
Rond 9 uur hoorde ik steeds meer Nederlands om me heen, dus ik dacht dat het niet kon missen.
En ja hoor, daar kwamen drie o zo bekende gezichten de hoek om. Om het hekje heenlopen duurde me te lang, dus ik ging er maar onderdoor. Ik zat dat bij Mariette de tranen ook al in de ogen stonden, dus die van mij mochten ook wel even uitgelaten worden. Wat was het fijn om weer een knuffel te krijgen. Het deed me denken aan al de keren dat Mariette een knuffelaanval had en ze me achternajoeg omdat ze een knuffel wilde. Ik vroeg me op dat moment af waarom ik die altijd probeerde te ontwijken? Het was een ongelooflijk goed gevoel om weer even ‘thuis’ te omarmen, omdat je dat zo gemist hebt. En dan glimlacht thuis en zegt dat het jou ook gemist heeft, iets wat niet in woorden gezegd hoeft te worden, want bij de eerste aanraking van thuis weet je dat thuis je gemist heeft. Op zo’n moment besef je je hoe erg je thuis mist en vooral hoe hard je thuis nodig hebt, ook al wil je dat soms niet toegeven.
Na de emotionele ontmoeting zijn we even gaan zitten voor een bakje koffie. Het was weer zo gewoon om bij elkaar te zijn, omdat dat zo natuurlijk lijkt. En het thuisfront had ook nog wat meegestuurd: natuurlijk de pepernoten, want dat heb je gewoon nodig. Appelmoes, want dat moest ik Anna Belle laten proeven en Stoofpeertjes van opa! Wat een lekkere verassing.
Daarna zijn we maar eens op de trein gestapt en vervolgens in de metro. Bij Embankment ben ik uitgestapt en is de rest doorgegaan naar Barking waar hun hotel stond. Met een zeer gelukkig gevoel ben ik in slaap gevallen.


Deel 2: weekend met Rene, Mariette en Johnny

Zaterdag hadden we rond 10 uur, half 11 afgesproken. Ik heb de familie eerst maar eens even het hotel laten zien en natuurlijk aan iedereen voorgesteld. Daarna zijn we begonnen aan onze Bustour. We gingen met de dubbeldekker door London heen. Het was echt stralend weer, al was het wel erg koud om boven op de bus te zitten. Maar het was wel heel erg mooi. We zijn daarna nog op de boot gestapt, want dat kon je met die kaartje van de Bustour. Dit was ook erg mooi.
Daarna zijn we wat gaan eten en hebben we nog even rondgelopen op Govent Garden. Daarna zijn we doorgelopen naar Picadilly. Daar hebben we opgesplitst. Ik ben samen met Rene heerlijk over Regentstreet gelopen. Het grootste deel van de tijd hebben we geloof ik doorgebracht in Hamleys, de veel te grote speelgoed winkel. Het was weer ouderwets gezellig. ’s Avonds zijn we nog even de pub in geweest, maar iedereen was eigenlijk wel heel moe.
Zondag moest ik weer vroeg werken. Het was niet heel erg druk op het werk, alles liep mooi achter elkaar door.
Om twaalf uur was ik vrij en konden we weer op stap gaan. Mariette wilde nog graag in de London Eye, dus zijn we daar maar naartoe geweest. Het was niet druk, dus met een kwartiertje zaten we erin. Het was wel bijzonder om mee te maken. we hebben natuurlijk weer veel foto’s die ik ook nog allemaal up moet loaden. Ik haal trouwens de eerste foto’s die erop staan eraf, want ik heb niet genoeg ruimte meer.
Na de London Eye was het tijd om de spullen te pakken en Mariette en Johnny af te zetten op het station. Na een best kort afscheid gingen Rene en ik verder met de Bustour. De kaartjes waren twee dagen geldig, dus wij besloten hem even af te maken. op een gegeven moment konden we mooi voorin zitten en konden we alles goed zien. Wij vermaakten ons wel daar in die bus! Maar toen kwamen we al 4 keer langs hetzelfde punt. We begonnen al op de chauffeur te mopperen. Hij was de hele tijd aan het praten, dus hij zal de weg wel kwijt zijn. Toen stopte hij bij een halte en het praten hield op, want de mensen stapten uit. Toen kwam de chauffeur naar boven met de mededeling dat de tour al een half uur geleden was afgelopen. We vonden op een zeker punt al dat er zoveel mensen uitstapten, maar ja, wisten wij veel! Hij zou ons afzetten bij Victoria Station. Vanaf daar zijn we naar Picadilly Circus gegaan. we wilden allebei graag A Christmas Carol zien, vooral ook omdat hij in 3D was en met Jim Carry. We waren nog net op tijd voor de film, dus dat was een goede timing. We hadden allebei stoere brillen op en de film kon beginnen. Er stond dat hij voor alle leeftijden was, maar ik vond het af en toe nog best eng. Nou komt dat natuurlijk ook door de 3D en omdat ik een angsthaas ben, maar hij wordt achtervolgd door paarden met rode ogen en door de geest van de toekomst, die er ook niet uitziet om een gezellig praatje mee te maken (komt natuurlijk ook omdat hij niks zegt!)
Maar hij was wel heel erg mooi! Na afloop hebben we nog snel iets gegeten en daarna hebben we onze bedden maar eens opgezocht.


Deel 3: Madame Tousaude Tussauds & Oliver!

Maandag had ik eigenlijk vrij gevraagd, maar ik denk dat Patricia mijn briefje kwijt is geraakt, want ze had me zaterdag ook al geen vrij gegeven en heeft er ook niks over gezegd. Na heel veel gedoe mocht ik rond half 1 weg. We zouden samen met Anna Belle naar Madame Tusseauds gaan. We moesten eerst nog even langs West End, om kaartje te halen voor Oliver en ik kwam erachter dat ik mijn muts had laten liggen bij de bios. Heel erg dom natuurlijk, heb je eindelijk de perfecte muts bij je zelfgemaakte sjaal gevonden, vergeet je hem in de bioscoop!
Dus ik liep naar de balie toe en ik zei:
Do you have a lost and found? I lost my hat.
Ik vond dit wel een zeer normale vraag, maar het meisje achter de balie keek me toch heel raar aan.
Ik zei:
My hat hat, the thing you wear on yout head.
Oh, zei ze, I already tought that you meant your head!
Ik dacht, ja, dat zou grappig zijn! Ga je naar iemand toe:
Hey, I lost my head, have you seen it?
Nou, mijn hoofd hadden ze dan niet gevonden, maar mijn muts wel! Heel erg opgelucht zijn we dan weer verder gegaan met de reis. Die eindigde bij Madame Tusseauds. Het was heel erg rustig, dus daar hadden we heel veel geluk mee. Toen we uit de lift stapten, hoor je opeens allemaal geschreeuw en zie je flitsen. Op een doek word een mensenmassa afgebeeld die allemaal foto’s van je maken. dit was erg grappig. We zijn er zwaaiend langsgelopen, en ik vond het zo leuk, dat ik nog maar een keer ben gegaan, die mensen konden ook geen genoeg van me krijgen!
Daarna begon ons foto maken. ik zag Will Smith staan, dus daar wilde ik mee op de foto, maar iemand anders was nog een foto aan het maken. Rene zei voor de grap dat het pop was. Anna geloofde dat nog ook. Ik lachte dat je haar ook alles wijs kon maken, maar toen we beter keken, bleek het dus echt wel een pop te zijn. We begonnen heel hard te lachen en liepen door. We hebben geweldige foto’s gemaakt. Eerst waren we nog een beetje voorzichtig, want je staat wel naast zo’n wassen beeld, maar al snel werden de foto’s steeds maffer en wij steeds meliger.
Na een paar uur stonden we weer buiten. We hebben nog even gezellig koffie gedronken en zijn daarna weer teruggekeerd naar het Leichester Square. We hebben afscheid genomen van Anna Belle en zijn we nog even naar de Musicalwinkel gelopen. We hebben uitgebreid rondgekeken en zijn daarna wat gaan eten. Rond half 7 waren we weer in het hotel en konden we even de foto’s kijken.
Om 7 uur was het dan zo ver, we gingen op we naar Oliver! Sandra wilde hem ook heel graag zien, dus die ging mee.
We zouden op het hoogste balkon zitten, maar ze gaven ons weer beter plaatsen, net als de vorige keer. Het theater was een van de grootste theaters in London en dat kon je ook wel merken. Lange trappen, kroonluchters, we keken onze ogen uit.
We hadden goed plekken, the dress circle, iets van rij 4 en heel goed zicht. We hebben nog even gezellig gekletst, maar zodra de muziek dan begint, ben ik stil en zijn mijn gedachten totaal gericht op het podium. Het decor was heel erg mooi. Het begint natuurlijk in het werkhuis, waar Oliver vanaf zijn geboorte woont. Alles was tot in detail uitgewerkt. Normaal is de vloer een speciale vloer voor theater en gewoon zwart, maar hier waren het straatstenen, wat er heel mooi uitzag. Dan komen er overal kinderen vandaan. Van de zijkanten, vanaf de brug, maar ook vanuit de orkestbak en het nummer ‘Food’ begint. Er lopen allemaal mensen over het podium met schalen met eten, die echt dampen en een drilpudding die ook echt drilt. Het was echt heel erg mooi gedaan en de details waren zo goed! Aan het eind van het lied vraagt Oliver om meer eten, maar ja, dat is natuurlijk uit den boze, dus hij wordt verkocht aan een gestoorde grafkistenmaker. Als de jongen die daar werkt de moeder van Oliver beledigd, valt hij hem aan. De directeur van het werkhuis wordt er weer bijgehaald, maar Oliver ontsnapt. Hij komt uit in London, waar hij bij een standbeeld gaat zitten. Daar komt hij Dodger tegen, die hem voorstelt om mee te gaan naar Fagin, die kan wel voor hem zorgen. Hij begint het nummer Consider Yourself te zingen. Opeens zie je dan 4 jongentjes uit het standbeeld komen. Tijdens het nummer ontwaakt de stad en iedereen zingt en dans natuurlijk mee. Het podium lijkt geen einde te hebben. Je kunt heel veel doorkijken en alles beweegt en draait en doet.
Aan het einde van het nummer staan ze bij een put in het midden van het podium. De grond gaat gedeeltelijk omhoog je het ‘hol’ van Fagin komt tevoorschijn. Allemaal waslijnen met zakdoeken en alles. Dodger roept Fagin en die komt tevoorschijn van onder een stapel lappen. Mijn eerste reactie was, neah, dit is niet de echt Fagin, die hoort lang en mager te zijn en deze was dik. Maar na 5 minuten was dat ook weer weg. Deze Fagin was namelijk fantastisch! Ik heb er gewoon geen andere woorden voor. Ik heb trouwens ook heel veel respect voor alle jonge talentjes daar. Er was een jongetje bij, hij was heel klein, maar ongelooflijk goed! In het nummer ‘Pick a Pocket or two’ waar ze Oliver leren hoe hij moet stelen, haalt hij op een gegeven moment de onderbroek van Fagin tevoorschijn: Iew Fagin! These Stink!
Yes, of course they stink, you would sink as well after 6 months in my pants!
Er zit zoveel humor in dit stuk! Na het nummer moeten ze allemaal gaan slapen, terwijl de jongens slapen komt Bill Sikes langs om Fagin te geven wat hij heeft gestolen. Hij haalt van alles uit zijn zakken. Dan zegt Fagin:
Wouldn’t it be funny if you had a horse under your coat? Then the horse is getting his head out of your coat and I ask, What are you doing there and the horse goes:
Pfrfrffffffff
Nou, wij hadden het niet meer. als laatste haalt Bill een parelketting uit zijn mond (maar goed dat we geen meubels meer doen!).
Fagin bergt de ketting voorzichtig op in zijn geheime doosje. Hij moet hem natuurlijk eerst even voorstellen aan zijn andere waardevolle bezittingen. Hij heeft hele gesprekken met tussen Pearl en Cristal en dan weer met Ruby, het was echt te grappig. Dan haalt hij een tiara uit het doosje, samen met een waaier en een theater kijker.
‘And sometimes Tiara and I are going to the opera. And then we look at the rich people (hij kijkt naar het publiek) and we look at the poor people (hij kijkt omhoog naar de mensen op het balkon) dan bergt hij Tiara weer goed op, want ja : You can’t trust the banks these days anymore.
;s morgens komt Nancy langs en is het Olivers eerste dag van zijn nieuwe baan. Hij is er alleen niet goed in, want hij wordt al meteen gepakt. De oude man neemt Oliver mee naar huis. Ondertussen zijn Bill en Fagin bang dat Oliver hen verraad dus willen ze hem terug halen. Uiteindelijk haalt Nancy hem terug. De oude man is er inmiddels achter dat Oliver zijn kleinzoon is.
( we gaan even wat sneller,anders wordt het allemaal wel heel erg lang!)
Nancy weet niet goed wat ze moet doen, maar besluit toch Oliver terug te brengen naar de oude man, omdat hij daar een beter leven heeft. Bill komt er helaas achter en vermoord Nancy. Hij neemt Oliver mee als Gijzelaar. Uiteindelijk zoekt zo ongeveer heel London naar hem en wordt hij ook neergeschoten. Oliver kan met zijn opa mee en iedereen is gelukkig. Op het laatst zie je Fagin eenzaam de stad in lopen, in de mist, wat echt een heel mooi gezicht was.
Daarna kwam het applaus. Het valt me nog steeds op dat ze hier gewoon niet aan Staande ovaties doen. Wat wel grappig was, was dat iedereen daverend applaus kreeg, maar Bill Sikes kreeg boegeroep. Ik dacht, ja, das ook lullig! Sta je daar in het theater hard te werken zodat iedereen in de zaal een leuke avond heeft, krijg jij boegeroep, omdat jij toevallig the bad guy speelt!
Met een overweldigend gevoel zijn we het theater uit gelopen. Het hele stuk was totaal boven mijn verwachtingen. Alles was zo realistisch gedaan en de acteurs, vooral Fagin, waren echt geweldig!


Deel 4: Dinsdag en woensdag

Dinsdag moest ik weer gewoon werken. Ik had eigenlijk geen zin, want ik wist dat afscheid maar al te dichtbij kwam. Bij Mariette was het niet zo erg, want toen was Rene er nog, maar nu werd ik weer alleen gelaten. Gelukkig heb ik hier echt hele lieve mensen zitten die me allemaal heel erg steunen en zo lief voor me zijn!
Uiteindelijk heeft Cyan ervoor gezorgd dat ik om half 1 weg kon, zodat ik toch nog even een uurtje met Rene had. Ik wist dat ik, zodra ik afscheid had genomen, toch niet in staat was om te werken,dus dat vond ik wel fijn.
We hebben even de foto;s op de laptop gezet en zijn toen naar St. Pancras gegaan. we hebben nog even wat gegeten en toen heel snel eigenlijk afscheid genomen, wat ik denk ik toch wel beter vond.
Ik ben weer op de metro gestapt en heel uitgeput in mijn bed gestapt. Normaal als je werkt, dan rust je daarna een beetje. Dit weekend was zo intens geweest, dat ik helemaal uitgeput was. Ik heb eerst twee uur geslapen en daarna hebben we verder gewerkt aan de puzzel die ik bij de Hamleys had gekocht. Het was heel erg gezellig. Rond 10 uur ben ik gaan slapen.
Vandaag was het best druk op het werk. Het ontbijt viel mee, maar ik moest ’s middags naar de club lounge, wat best druk was. Ondertussen hadden Sandra en ik een hele lijst gemaakt met wat we allemaal nog moesten doen. nu ik dit gedaan heb, kan ik weer een punt van mijn lijstje afstrepen. Nu moet ik even een brief op de post doen, want hij is eigenlijk al te laat en ik heb al 6 pagina’s.
Morgen zal ik even de foto’s erop zetten.

Heel veel liefs, Kusjes en web cam-knuffels,

Nadine