Day 130 – Happy New Year everybody!

Dag lieve mensen,

Daar zijn we dan weer, na weer een pauze. We gaan weer verder bij waar we gebleven waren en dat was donderdag. Een dag voor Kerst. Anna Belle was blijven slapen, maar we moesten allebei ’s morgens werken. Het was ongelooflijk saai, want er was totaal niks te doen. om 3 uur snel omkleden en naar Hyde park, waar we Cyan en Nathan zouden ontmoeten, om te gaan schaatsen. Het was heel erg koud en het schaatsen ging niet door, omdat je van tevoren kaartjes moest halen. De volgende kaartjes die we zouden kunnen krijgen zouden voor kwart voor acht zijn. We hadden geen zin om daar op te gaan wachten, dus we gingen maar in een paar attracties. Het was heel erg gezellig. Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel. Anna en ik waren allebei heel erg moe en we kregen Nathan niet van onze kamer af. En dan als hij eruit was, kwam hij elke keer terug. Maar het was wel gezellig. ’s Morgens konden we mooi uitslapen. Rond tien uur ben ik onder de douche gestapt om daarna met de familie te kunnen skypen. Het was weer heel erg gezellig, maar toch ook raar, omdat het zo gewoon is dat je er zelf ook bij bent. ’s Middags moest ik weer werken. De Kerstlunch was nog bezig en het was heel erg druk en je werd er in gegooid zonder enige uitleg. Toen iedereen weg was kon ik samen met Gary de hele Benjaman opruimen en indekken voor ontbijt. Rond 10 uur kon ik naar huis toe omdat het erg rustig was.
Zaterdag kon ik wel lekker uitslapen. Avonddienst bevalt me wel. Het was weer heel rustig, maar ik mocht de paar tafels in het restaurant doen, wat best interessant was. Tussendoor was het veel klieren, wat ook wel leuk was. Toen ik pauze had, zat ik rustig in de kantine mijn gefrituurde scampi’s te eten, toen ik opeens iemand hoorde schreeuwen. Sandra was terug van vakantie! Ik liet mijn scampi’s achter me om haar een dikke knuffel te geven.
Om 11 uur was ik vrij. Ik heb nog even film gekeken en ben gaan slapen.
Zondag was eigenlijk hetzelfde. Uitslapen, aankleden, werken. Maandag, idem dito. Dinsdag was anders. Het was 29 december. De dag waar ik zo erg naar uit gekeken had. Van avonddienst, naar ochtenddienst. Dat valt echt heel erg tegen. Maar ik had iets om naar uit te kijken. Rond 8 uur zou ik mijn familie weer zien, of in elk geval een gedeelte daarvan. De dag kon niet snel genoeg voorbij gaan. Om 3 uur ben ik naar de Starbucks gegaan met Anna Belle om de tijd te doden. Rond half 6 ben ik in de metro gestapt naar King’s Cross St. Pancras. Ik was dan wel veel te vroeg, maar ik kon er niet tegen om te gaan zitten wachten op mijn kamer. Ik heb even rondgelopen. Ik kreeg bericht dat het vliegtuig een half uur vertraging had. Ik ben in een cafeetje gaan zitten, want het was ijskoud en heb mijn boek erbij gepakt. Ik kreeg bericht dat ze op Luton gestrand waren, want er was een brand in een trein geweest, waardoor ze nog meer vertraging hadden. Het was inmiddels half 9. Uiteindelijk zijn ze met de metro aangekomen. Na heel wat uren wachten kon ik dan toch weer mijn langverwachte knuffels in ontvangst nemen. Deze zijn altijd de beste, degene die je eigenlijk niet wilt loslaten, omdat je te veel in te halen hebt.
Eerst hebben we maar even koffie gedronken om warm te worden. Daarna op weg naar het hotel. Snel inchecken en naar de kamer. Toen alle spullen in de kamer stonden, zijn we naar de bar gegaan om iets te drinken. Het was heel erg gezellig, want we hadden natuurlijk veel bij te praten. Sandra heeft onze cocktails gemaakt, wat heel grappig was, want ze kreeg het glas er niet meer uit. Op de kamer hebben we nog even een sandwich gegeten en toen ben ik met Danique en Ilonka naar onze kamer toe gegaan, waar we nog even film hebben gekeken en daarna zijn gaan slapen.
’s Morgens hadden we om half 9 afgesproken voor ontbijt. Wij stonden dus netjes om half 9 voor de kamer van papa en mama, die de deur open deed in pyjama. Nou, wij ons haasten om op tijd klaar te zijn, ligt iedereen nog in bed! dus om kwart voor 9 zaten wij aan het ontbijt, waar we dan ook anderhalf uur hebben gezeten. Danique en Ilonka zijn halverwege weer naar boven gegaan.
Na het ontbijt zijn we naar Leichester Square gegaan om kaartjes te halen voor Grease waar we ’s avonds naartoe zouden gaan. Daarna naar de Horse Guards waar we de wisseling van de wacht hebben gezien, wat eigenlijk niet veel voorstelde vanwege het slechte weer, maar we hebben wel veel lol gehad met Ernst, Bobby en de rest. Bij Westminster zijn we op de metro gestapt richting Harrods. Het was erg leuk in Harrods, we hebben kleren uitgezocht voor Miko en Purdy, maar toch maar niet meegenomen. Na Harrods hadden we wel weer honger, dus gingen we op zoek naar een eetgelegenheid. Danique wilde naar de Mac, maar die was gewoon te druk, dus liepen we door naar een restaurant cafe dingetje. Sandra en ik hadden allebei iets met zeevruchten. Ik een pizza, zij een pasta. Ze kreeg er grote scampi’s bij met kop en al. Ik had mosselen en schelpen. We moesten dus eerst alles ontleden, wat erg interessant was. De scampi was onze grote vriend. We hebben hem in het bakje water gezet met citroen dat we gekregen hadden en hebben hem een rietje gegeven, anders zou hij nog uitdrogen! We hebben allemaal erg veel van onze vriend gehouden en plezier met hem gehad, maar we moesten hem toch achterlaten. Terug in het hotel hebben we even gerelaxed, de films gekeken die gemaakt waren en daarna moesten we nog opschieten om op tijd bij het theater te komen. Verslag, zie vorige verslag. Het verslag daarvoor is het verslag van Wicked wat ik ook eindelijk geplaatst heb. Ik kan alvast wel zeggen, dat het geweldig was!
De familie wilde nog even de London Eye bekijken, maar die heb ik nu al zo vaak gezien en ik had het koud en mijn voeten waren nat, dus ik sprong lekker in hun hotelkamer onder de douche. Toen ik daar onder vandaan kwam waren zij ook weer terug. We hebben nog even tv gekeken en toen zijn wij weer naar boven gegaan. we hebben de bedden maar tegen elkaar aangeschoven, zodat iedereen wat meer ruimte had.
’s Morgens weer ontbijt, dit keer iets minder lang dan gisteren. Danique en Ilonka gingen in de London Eye. Ik heb met Rene, mama en papa een kopje koffie gedronken en daarna ben ik weer terug gelopen om nog even te slapen voordat ik moest werken. Om 2 uur moest ik beginnen, niemand die de moeite nam om uit te leggen wat er aan de hand was, dus ik deed maar niks. Eerst moest ik nog afscheid nemen van Anna Belle die tot 18 januari naar India ging. Om 3 uur zei Michele: Begin je net of ga je naar huis. Ik zei: mag ik kiezen? Ik had eigenlijk gewoon moeten gaan.
Ik moest Barry helpen met de Benjaman afmaken. Het werd pas echt grappig toen alle mensen van Agency er waren. het waren er iets van 17. Bij alles wat je ging doen, kreeg je een stuk of 3 van die mensen achter je aan. Je ging dus nooit ergens alleen heen en ik had het gevoel dat ik honing aan mijn kont had, maar het was wel grappig. met z’n drieen moesten we de drank doen, dus dat was rennen. Vooral toen er een grote groep russen waren, die zich gediscrimineerd voelden omdat we ze nog niet hadden gevraagd voor drinken. Die mensen hadden zoveel aandacht nodig. Het werd pas echt leuk toen ze boos werden, omdat iemand ze een rekening gaf voor twee flessen water die voor de kinderen waren. hij vond dat de kinderen niet hoefden te betalen. Om elf uur was de familie er. Barry liep langs en ik zei: Barry, het is elf uur. Ja, ga maar. Ik dacht, mooi, dat had ik dus niet voor elkaar gekregen als ze er niet waren!
Even snel omgekleed, opa en oma gebeld en naar boven gegaan. daar hebben we op het dak gewacht op het vuurwerk. We moesten even wachten, maar het was het wachten ook waard. Het vuurwerk was heel mooi! En toen natuurlijk: Ik was jarig!! We hebben met z’n allen staan schreeuwen op het dak, wat erg gezellig was. Heel London hebben we een gelukkig Nieuwjaar gewenst. De eerste smsjes kwamen al binnen met felicitaties en nieuwjaarswensen. Ik had alleen geen beltegoed meer. Iedereen bij dezen heel erg bedankt dus. Het feest was niet heel lang, want ik moest de volgende morgen weer vroeg op mijn werk zijn.
Dus om 8 uur stond ik op, heb me aangekleed en ben naar beneden gegaan, waar ik begroet werd door Cyan, die me feliciteerde en gelukkig Nieuwjaar wenste. Ik heb geen idee hoe ik de morgen ben doorgekomen. Ik heb in elk geval niet veel gedaan. Michele zei dat ik rond 12 uur wel naar boven kon. Daarna werd het wachten tot iedereen terug was van pauze, maar ze waren laat op pauze gegaan, dus ik moest nog langer wachten. Inmiddels waren de ouders en oom al gearriveerd en zaten ze koffie te drinken in de bar. Iets voor twaalf waren ze aan het wachten tot Ilonka en Danique naar beneden kwamen. Ik zou als ik vrij was naar mijn bed toe gaan en dan om twee uur weer naar beneden voor de afternoon tea. Ik stond even met hen te praten toen Michele zei: oh, ik wist niet dat je ouders wachtten. Je mag wel gaan als je dat wilt. Nou, dat hoefde hij geen tweede keer te zeggen. Ik ben naar boven gegaan en ben mijn bed in gedoken.
Rond twee uur ben ik naar beneden gegaan met mijn cadeautje dat ik van Sandra had gekregen en die van opa en oma. De rest was er alleen nog niet, dus ben ik maar naar de receptie toe gelopen en toen kwamen ze er net aan. Ze moesten zich alleen nog even omkleden en dan kwamen ze eraan, dus ik ben maar alvast aan tafel gaan zitten. Toen de rest er ook was, zijn we begonnen met een glas chambord en verse vruchten. Daarna begonnen we aan de Afternoon Tea en kon ik mijn cadeautjes uitpakken. Het was heel erg gezellig en alles was heel erg lekker. Na de Afternoon Tea zijn we naar boven gegaan en ben ik in slaap gevallen.
Na anderhalf uur maakte mama me wakker, want we moesten toch wel wat eten. Samen met mijn ouders ben ik toen naar de Pizza Hut gegaan voor pizza’s, naar de Tesco voor drinken en tot slot naar de Mac voor Danique en Ilonka. Ondertussen heb ik ook nog even geld voor internet gehaald. Dus hebben we gezellig op de hotelkamer gegeten. ik kon ook nog even mijn mail checken, wat ik al dagen niet meer gedaan had. Daarna gingen Danique en Ilonka op internet. Dus we hebben de kaarten er maar bij gepakt en hebben met z’n vieren een potje geklaverjast. Daarna vond ik het ook wel weer tijd om te gaan slapen.
De laatste dag van deze familiedagen begon weer vroeg. Om half 9 zaten we weer aan het ontbijt. Deze keer niet zo lang, maar het was nog steeds wel gezellig. Na het ontbijt zijn we nog even naar Govent Garden gelopen en naar de musicalwinkel. We hebben nog even gezellig bij de Starbucks gezeten en toen was het ook weer tijd om de boel op te pakken en weer afscheid te nemen. Het viel deze keer nog best mee, maar ja, ik zie ze dan ook weer over iets meer dan 3 weken. En over precies 3 weken komt mama deze kant op om me op te halen. Raar he, hoe snel het allemaal gaat. In het begin was het: goh, ik zit hier alweer 3 weken en nu duurt het nog maar 3 weken tot ik naar huis toe kan. ik kijk er erg naar uit, maar ook heel erg tegenop, want ik weet dat ik afscheid ga nemen van mensen die ik misschien nooit meer zie. Natuurlijk probeer je zo veel mogelijk contact te houden en dat ben ik ook echt wel van plan, maar stel dat je terug gaat naar London en die mensen zijn er net niet, of niet meer. maar we gaan nog even genieten van de 3 weken die nog voor me liggen.

Tot heel erg snel, het einde is in zicht.

With all my love,

Nadine