Day 79 - Autumn in London

Goeden dag lieven mensen!

Goed hé, ik zit weer in mijn ritme, of nou ja, misschien bijna, we zullen vrijdag wel zien;). Ik heb trouwens een mijlpaal bereikt, dankzij jullie allemaal. Mijn site is namelijk al 4547 bekeken! Dat betekent dat als jullie zo doorgaan, dat mijn site als ik weer thuis ben, zo’n 10000 keer is bekeken! Ik voel me zeer vereerd, bedankt mensjes! Goed, verder waar we gebleven waren:

Zaterdagavond heb ik een film gekeken en daarna ben ik gaan slapen. Zondag was weer een drukke dag. Het ontbijt was eerst heel erg rustig. Ik had alle tijd om Anna Belle van 1 tot 20 in het Nederlands te leren tellen.
Twee mensen die er al vanaf donderdag waren, kwamen op een heel rustig tijdstip, dus daar heb ik nog even een praatje mee gemaakt. Het waren hele gezellige mensen en het is leuk als je ze al een paar dagen achter elkaar gezien hebt, om gewoon even gezellig een praatje te maken.
Rond half 10 werd het weer heel erg druk en was iedereen aan het heen en weer rennen. We hadden weer een gigantische rij, maar deze keer stond ik in de lounge. Je voelt dat echt de mensen kijken. Je voelt veel meer druk om alles heel snel te doen, wat je ook gestrest maakt, maar als je dan ziet dat de rij weg is, dan voel je een enorme opluchting en weet je dat je weer gewoon adem kunt halen.
’s Middags was heel erg rustig. Gandima en ik hebben de tafels maar eens grondig schoongemaakt en dat was het enige spannende dat er gebeurt was.
Toen ik klaar was met werken heb ik nog even met het thuisfront gepraat. Het was weer erg gezellig om met ze te praten. ’s Avonds gingen we naar een Salsabar aan Charing Cross road. We hadden uitgevonden dat je daar gratis les krijgt als je een drankje aan de bar haalt. Dus dat gingen we eens even uitzoeken. Het bleek echt heel leuk te zijn. Het eerste half uur leer je een soort basis voor Salsa en dan dans je met verschillende partners, wat aan de ene kant heel leuk is, maar zodra je van die creepy kerels krijgt, is dat dan weer minder. Het andere half uur leerden we de Muchacha, ook heel interessant. Het was allemaal heel erg gezellig en leuk om te leren. Volgende week gaan we weer en woensdag waarschijnlijk ook nog, als ik dan nog leef, want het wordt heel druk op het werk, maar daar zijn we nog niet, we zijn bij maandag:

Vandaag was het heel rustig. We zouden maar rond de 100 mensen voor ontbijt krijgen, wat heel erg weinig is. voor de gezellige mensen van zondag was het de laatste dag. Vlak voordat ze weg gingen, drukten ze een briefje in mijn handen en bedankten me voor het ontbijt en dat ze het gezellig vonden dat ik elke keer een praatje met ze maakte. Ik bedankte hen ook en liep door naar de pantry, want ik had mijn handen vol. Toen ik die geleegd had, vouwde ik het briefje open. Er zat een briefje van 5 pond in. Op het briefje zelf stond:

Thanks for tarting our day with a smile, Jeff and Linda

Het is zo mooi dat een klein briefje als dat, met maar een paar simple woorden je hele dag goed kan maken. Dit soort kleine briefjes maken alle zere voeten, armen en stres goed. De waardering die je krijgt voor gewoon een klein praatje met mensen te maken. Dit briefje hangt nu dus ook boven mijn bed.
’s Middags tijdens de lunch was het niet echt druk, maar er was genoeg te doen om ons bezig te houden. Op een gegeven moment hoorde ik: allee zeg, het is al bijna half drie!
Ik dacht, oeh dat schiet lekker op! toen dacht ik, wacht even, dat was Nederlands!
Ik was er nog niet helemaal 100% zeker van. Toen ik de bestelling op ging nemen, het waren 4 mensen, hoorde ik ze in het Belgisch tegen elkaar praten. Dus ik vroeg: Are you from Belgium?
Yes, how do you know?
Ik kan het horen!
Toen begon ze opeens heel hard te lachen. Maar jij bent niet Belgisch zei ze. Nee ik kom uit Nederland. Het waren erg leuke mensen, dus ik had er nog maar even een praatje mee gemaakt, hun thee gemaakt en daarna was het alweer 3 uur!
Het was heerlijk weer buiten, dus Sandra en ik gingen naar het park. Zodra je in het park bent, vergeet je even het drukke verkeer om je heen. Op de een of andere manier hoor je de auto’s niet meer en is de lucht veel frisser. Je kunt echt merken dat het herfst is, want het wordt langzaam kouder. In het park hebben we even heerlijk genoten van een kopje chocolate en wat lekkers. Het was heerlijk om zo buiten te zitten in de heerlijke buitenlucht wat me even een gevoel van thuis gaf. De oranje rode gele bomen om me heen, de rust en de warmte van een simpel kopje warme chocola gaven me een heerlijk gevoel. Het zijn juist de kleine simpele dingetjes als een dankjewel op een briefje of iets warms in de frisse buitenlucht die we moeten waarderen om gelukkig te zijn. Wie het kleine niet eert, is het grote niet weard, zoals een wijs man mij ooit geleerd heeft. Ik denk dat hij daarin wel gelijk had. Tegenwoordig moet alles groot zijn en we vergeten de kleine mooie dingen om ons heen. Soms hebben we daarom mensen nodig die ons helpen herinneren hoe mooi de kleine dingen kunnen zijn. Toen ik alle blaadjes zag liggen moest ik opeens denken aan Miko en hoe hij de blaadjes probeert te pakken als je ze omhoog gooit. Ik kon hem zo voor me zien. Hij wordt alleen al gelukkig van spelen met blaadjes en ik wilde op dat moment dan ook echt dat hij bij me was. Maar toen dacht ik dat alle vogels, eendjes en eekhoorntjes die in het park rondlopen daar niet zo heel blij mee zouden zijn. Het was een heerlijke wandeling dat wel. Sandra heeft me beschermt tegen de enge ganzen die me de hele tijd eng aankeken. Je zag gewoon de blik in hun ogen: ik heb honger, als je geen brood hebt, dan eet ik jou wel op! gelukkig deden ze dat dan weer niet, anders had ik hier nu niet zien typen. Ik zie het trouwens al voor me:
MEISJE OPGEGETEN DOOR GANS
Gisteren in Green Parc te London werd er een jonge vrouw van 18 aangevallen door een gans. Deze had zoveel honger dat, toen hij geen eten kon vinden, aan dit smakelijke hapje begonnen. Omstanders probeerden haar nog te redden, maar de gekke gans was niet meer te houden. De politie is nog bezig met een onderzoek hoe dit zo uit de hand heeft kunnen lopen. Tot het einde van dit onderzoek zijn alle ganzen uit het park verbannen.

Goed, alle gekkigheid weer op een stokje: thuisgekomen zijn we gaan eten en daarna heb ik nog even gelezen en ondertussen in slaap gevallen.

Vanmorgen was het ontbijt weer heel druk. Ik stond samen met Erkan in de lounge, maar zoals altijd moest hij op het drukste moment een bestelling doen, waardoor ik in mijn eentje alles aan het doen was. Gelukkig kwam Michele me helpen en met een uurtje was het ook weer rustig. De lunch was ook niet druk. We hebben een aantal tafels gehad voor koffie en lunch, wat je op een relaxte manier bezighoud. Om drie uur ben ik met Anna Belle nog even naar de Starbucks geweest en daarna nog even naar het park. Ik denk dat ik daar een gewoonte van ga maken, ’s middags de drukte ontvluchten en even bijkomen door naar het park te gaan.
Nu zit ik hier weer achter mijn laptopje. Morgen nog even werken, het gaan heel druk worden, maar daarna ben ik drie dagen achter elkaar vrij. Eerst was ik alleen donderdag en vrijdag vrij, maar Sandra heeft aangeboden om zaterdag ontbijt voor mij te doen, zodat ik de hele dag heb om met Mariëtte, Johnny en Rene door te brengen.
Nou mensen, ik wens jullie nog een fijne avond toe en tot een volgende keer!!

Heel veel liefs, knuffels en kusjes,

Nadine