Day 107 - Where is the fire?! Oh, it's on my hand.

Oké, dat snel was dus niet zo heel snel. Tijd gaat ook zo snel. Raar iets, tijd. Voor ik het zit ik alweer in het vliegtuig, want jaja, mijn terugvlucht is geboekt! Mijn moeder kwam op het geweldige idee om me op te komen halen. Nou, dat idee vond ik niet heel verkeerd. Ik denk dat ik het nog best moeilijk ga krijgen om hier weg te gaan. Hoe erg je af en toe ook naar huis verlangt, je bouwt hier ook je eigen leven op. Ik heb hier geweldige mensen ontmoet. Een totaal nieuwe familie, wat Cyan er dan van gemaakt heeft. Ik heb hier namelijk een moeder en een vader, 3 oudere broers en een tweelingzusje. Ik heb een hoop ooms en tantes een opa en oma en dan nog wat oud ooms en tantes. Samen met Cyan hebben we een hele stamboom uitgewerkt. Dus ja, ik denk dat het moeilijk gaat worden om weg te gaan. Maar in elk geval, komt mijn moeder de 24e. waarschijnlijk moet ik dan werken, net als de 25e, wat mijn laatste werkdag gaat worden. De 26e vertrekken we ’s morgens richting Stansted, daar vertrekt om 13.25 ons vliegtuig richting Weeze. Daar komen we 15.35 Nederlandse tijd aan. Als je wil komen, neem dan wel even tissues mee, ik ben van plan om er een gezellig jankfestijntje van te maken!
Goed, alle gezelligheid even op een stokje, ik zal even verder gaan met mijn verslag.
Waar waren we gebleven, vrijdag avond, nou, toen hebben we niet heel veel bijzonders gedaan. we gaan dus maar meteen over naar zaterdag:
Ontbijt was best druk, maar het was nog wel te doen. wat wel vervelend was, was dat ik een stel Italianen had zitten, die gewoon absoluut geen woord begrijpen van wat je zegt. Daarnaast nemen ze zelf ook niet de moeite om ook maar te proberen om Engels te praten. Ik dacht, ja, ik kan nu wel gaan vragen of ze toast willen, maar ja, dat begrijpen ze toch niet.
’s Middags hadden we een hele boel Afternoon Tea’s. gelukkig begint dat vanaf 2 uur, dus heel veel verder dan indekken kom je dan toch niet. Toen ik boven was heb ik meteen mijn mail gecheckt. Want opa en oma zouden laten weten wanneer ze naar London kwamen. Ze komen de 15e, wat al over 4 dagen is!! ze verblijven in het Strand Palace hotel, wat hier twee stappen vandaan is. Oh, opa en oma, dat had ik jullie nog niet verteld, maar we kunnen gewoon gezellig bij mij ontbijten, want jullie krijgen bij mij korting!!
Maar goed, ik was dus heel erg blij en sprong naar Sandra’s kamer toe. We zouden naar Oxford street gaan om Sinterklaas inkopen te gaan doen. nou, heel erg gezellig allemaal, maar toen we terug gingen regende het, dus wilden we met de metro. Deze was zo bomvol, dat we de andere metro maar hebben genomen en dus met een gigantische omweg naar huis zijn gegaan, maar ja, anders sta je zo opeen gepropt in de trein! Hij kon gewoon bijna niet meer dicht!
Thuis hebben we nog even een filmpje gekeken, maar ik heb maar de helft meegekregen, want ik was kapot!

Zondag was het weer een heel druk ontbijt. Als het druk is, hebben we veel Agency mensen. Dat is heel handig, maar af en toe word je er ook helemaal gestoord van. Vooral als je opeens iemand ziet RENNEN! Ik heb hem even duidelijk gemaakt dat hij pas mag rennen als het vuur zijn kont eraf schroeit. ’s Middags was het heel erg rustig. Nathan Rose en ik verveelden ons zo erg, dat we maar gingen overgooien met een citroen. Dat was echt heel grappig, totdat Barry de pantry binnen kwam. Zodra Barry ziet dat ik plezier heb, zegt hij altijd dat ik naar de Lounge moet. dus ik dacht, och, kun je die twee mensen die er zitten niet aan? Maar goed, ik ging dus naar de Lounge. Om twee uur hadden we een F&B meeting, waarbij we onder andere het Kerstmenu gingen proeven. Dat vond ik wel interessant, want het is wel handig als je weet wat je mensen op tafel zet. Om twee uur ging de hele bups dus richting de Nelson zaal. Cyan zei: kom! Dus ik wilde met de rest meelopen, toen Barry zei: Nadine, stay in the Lounge. Het klonk als: Takkie, ga naar je mand! Ik was zo verontwaardigt! Ik begrijp dat er iemand in de Lounge moet blijven, maar ze hadden beter Rosy er neer kunnen zetten. Die werkt ten eerste alleen maar 3 of 2 dagen in de week en dan ook nog de helft van de tijd in de Roomservice. Later kwam Michele nog wel naar me toe en vroeg tenminste netjes of daar wilde blijven en dat hij wel wat eten voor me over zou houden. Om 3 uur ofzo, mocht ik ook naar de vergadering. Ze waren toen net bij het toetje aangekomen. Het belangrijkste natuurlijk, maar van het andere eten was er niks meer over. Elke keer als Barry mijn kant op keek, gaf ik hem dan ook een heel chagrijnig gezicht. De rest van de vergadering was niet zo heel veel aan. Het was vooral een discussie over belachelijke regels die ze door willen voeren, terwijl iedere werknemer er tegen was. Zelfs de shiftleaders zeiden dat het niet zou werken. Ze hebben bedacht dat tijdens het ontbijt, zodra er iemand weg gaat, pak je een dienblad met een nieuwe set up en een leeg dienblad. Je zet het eerste dienblad op een stoel, haalt het vieze spul eraf, zet je andere dienblad op een stoel en dek de tafel in. Dan neem je je dienblad met je vieze spul mee naar de pantry. Nou, dat werkt voor geen meter kan ik je wel vertellen. Het is zoveel langzamer dan wat we normaal doen: een iemand haalt uit, de ander dekt in. En dan vertellen ze ons dat we allemaal samen moeten werken en open minded moeten zijn. Ja, probeer het eerst zelf voordat je zoiets invoert.
Het laatste gedeelte was dit totaal niet interessant. ’s Avonds heb ik niet veel meer gedaan.

Maandag
En weer om kwart voor 6 opstaan om ontbijt te doen. Toen ik op het nieuwe rooster zag dat ik nog steeds ontbijt moest doen, besloot ik maar even met Patrizia te gaan praten. Ik ben het een beetje zat om drie maanden, bijna 4 alleen maar ontbijt te lopen. Ik ben er nu op uit gekeken en wil wat meer leren. In mijn reviews werd elke keer beloofd dat ik ook ’s avonds zou mogen werken, maar daar zie ik niks van terug. Dus ik ging naar Patrizia en vroeg of ze me ook nog ’s avonds in ging plannen. Haar reactie: oh, wil je dat dan? Euhm, ja, dat is wat iedereen, inclusief jij, me vanaf het begin heeft beloofd. En dan durven ze over open minded en communicatie te praten tijdens een meeting. Laat het ze eerst zelf eens even goed doen! verder was maandag niet echt interessant.

Dinsdag
Ontbijt was niet heel veel aan. Lunch ook niet, dus ’s middags heb ik samen met Sandra de verveling opzij gezet en hebben we voor Sinterklaas geknutseld, want dat kunnen we natuurlijk niet voorbij laten gaan!

Woensdag
Ja! Laatste dag voor mijn weekend! Ik mocht vandaag weer in het restaurant werken. Ik had alleen wel een hele slome jongen van Agency om mee te werken en ik moest echt al mijn zelfbeheersing en geduld gebruiken. Dan nam ik spul van de tafel mee en zei tegen hem dat hij de lege tafels in moet dekken, komt hij twee seconden na mij de pantry in met een paar glazen. Ik zeg: heb je de tafels al in gedekt? Nee, ik ging dit even wegbrengen. Ja, maar nu staan we hier met z’n tweeen, daarom vroeg ik of je die tafels in wilde dekken. Oh oke.
Toen hij de pantry uitliep begon iedereen daar te lachen: tot 10 tellen Nadine! Nou, maak er maar 100 van.
Om half 10 ging ik de Club Lounge in. Het was niet heel druk. Druk genoeg om me bezig te houden, maar niet zo druk dat je loopt te zweten als een vis in de zon. Ik heb helemaal alleen mijn Cash-up gedaan en hoefde maar 1 keer iets aan Barry te vragen. Die wilde al meelopen naar beneden, maar ik zei: nee, als je het gewoon uitlegt snap ik het ook wel. Anders weet ik het wel, dan komt hij mee naar beneden, doet alles zelf, en dan snap ik er de volgende keer nog niks van. Ik was heel trots op mezelf dat ik het alleen had gedaan. de vorige keer zei Nathan, na het uitleggen: waarschijnlijk moet ik het de volgende keer nog een keer uitleggen, maar daarna kun je het denk ik wel alleen. Maar ik had de tweede uitleg niet nodig. Ik weet nu hoe ik het moet doen. het is interessant iets nieuws te leren.
’s Middags hebben Sandra en ik weer geknutseld. Ik hoefde een keer niet op de tijd te letten en uit te rekenen hoeveel uurtjes ik nog zou kunnen slapen. Wanneer ik moe was, ging ik gewoon lekker naar bed.

Donderdag
Vandaag had ik met een collega, Gandima afgesproken om samen met Anna Belle bij haar te komen eten ’s avonds. Overdag heb ik heerlijk niks gedaan en om half 3 ging ik naar de Club Lounge, waar Anna Belle nog aan het werk was. De mensen wilden maar niet weg en ze moest nog schoonmaken, dus ik heb haar Cashing up maar gedaan. toen ze klaar was zijn we snel in de trein gestapt. We zaten gezellig te kletsen. Bij Kennington was opeens de trein leeg. Ik zeg: goh, kijk eens, we hebben de hele trein voor ons alleen. Op dat moment zagen we op het bordje dat Kennington het laatste station was. Op dat moment gingen ook de deuren dicht. Wij raakten een beetje in paniek. Anna Belle wilde al aan de emergency break trekken. Ik zei: nee, ben je gek! Ja, maar er staan: passenger emergency! Ja, als de trein ontploft ja. Dus besloten we maar door te lopen naar voren. De machinist vertelde ons dat hij bij Kenninton omdraaide en weer de andere kant op ging. We moesten dus gewoon bij Kennington op een andere trein stappen. Oef, hadden wij even geluk. We lagen wel helemaal dubbel, dat wel.
Uit eindelijk kwamen we bij Gandima aan. We gingen Shri lankaans eten. Daar eten ze met hun handen, dus ik legde mijn vork en mes ook maar aan de kant. Het was erg interessant om met mijn handen te eten. Ook het eten was heel interessant. Gandima bleef maar opscheppen, totdat we echt schreeuwden dat we niet meer hoefden. Als toetje hadden we een heerlijke chocolade, biscuitpudding. Dat was zo lekker, dat we het kleine gaatje dat nog enigszins leeg was, hebben opgevuld. Na heel veel geklets besloten we om 10 uur dat het toch wel tijd werd om te gaan, aangezien ik bij Anna Belle bleef slapen en we nog helemaal naar Heathrow moesten.
De treinreis was erg gezellig. We waren heel erg melig en lagen helemaal dubbel. volgens mij waren de mensen voor ons echt heel erg geïrriteerd. Uiteindelijk hadden we de hele trein voor ons alleen. We renden als kleine kinderen door de trein, schreeuwden, zongen, lachten, hingen aan de rekken. Als de trein stopte, rende Anna Belle naar buiten toe, tikte de muur aan en kwam weer binnen.
Bij Heathrow moesten we nog een klein stukje met de bus en toen waren we bij Anna Belle. We hebben twee seconden van een film gezien en toen vielen we allebei in slaap.

Vrijdag
Vandaag gingen we naar Winsur toe. Het was elf uur dat we wakker waren en half twee dat we in Winsur waren. het was echt ijskoud. Ik was blij met mijn muts, sjaal en handschoenen. We hebben heerlijk rondgelopen. Na een paar uur en een kopje soep moesten we weer richting Heathrow. Daar heb ik de trein gepakt naar Charing Cross. Om tien over zeven was ik daar, terwijl we om zeven uur Sinterklaas zouden vieren. Maar nog lang niet iedereen was klaar, dus het werd uiteindelijk acht uur. Het was wel heel erg gezellig. Na Sinterklaas ben ik ook meteen gaan slapen.

Zaterdag
Het was echt heel erg druk met het ontbijt. Het was gewoon doorlopen, zonder echt te beseffen waar je eigenlijk mee bezig was. Toen het ontbijt was afgelopen moest het hele restaurant en een gedeelte van de Lounge ingedekt worden voor Aftenoon Tea. We hadden 19 personen in de lounge. Ik was verantwoordelijk voor deze set-up. Nathan wilde me eerst zeggen hoe de tafels moesten staan. Maar hij bedacht zich en zei: no, how would you do it? dus ik zei hem hoe ik het zou doen en daar was hij het mee eens, dus kon ik bezig met indekken. Tussendoor kon ik nog even pauze houden. Toen ik even boven was om naar de wc te gaan, belde Mark van de receptie dat er een doos voor me was binnengekomen. Ik dacht, huh, nou ja, gezellig! Toen ik naar beneden liep dacht ik opeens: wacht eens, we vieren vandaag ‘thuis’ Sinterklaas! En ik had gelijk, ik mocht de doos niet voor 5 december openmaken. Ik heb hem snel op mijn bed gezet en ben weer naar beneden gegaan. ik vond het wel heel erg gemeen, want ik wilde nu weten wat er in de doos zat! Maar ik moest nog even wachten. Voor Afternoon Tea kregen we nog een paar onverwachte groepen, waardoor het alleen maar drukker werd. Gelukkig kon ik wel gewoon om drie uur weg. Daar moest ik nog even iets regelen met Oma en Danique voor mijn cadeautje voor mama, maar dat was uiteindelijk ook geregeld. Toen moest ik wachten tot de rest klaar was. Via Skype hebben we toen Sinterklaas gevierd. Het was heel erg gezellig. We hebben gelachen om elkaars gedichten en de surprises. Daarna was het ook weer tijd om te gaan slapen.

Zondag
Vandaag was het mogelijk nog drukker dan gisteren. Gelukkig hadden we nu wel een tweede buffet, waardoor je geen rij tot aan de receptie hebt.
Het enige nadeel was, dat rond half 9 het brandalarm in de Buckinghamwing afging. Iedereen dacht dat dit de brandoefening was die aangekondigd was. Nathan stuurde mij naar de lift, waar ik tegen mensen moest zeggen dat ze de Buckinghamwing uit moesten. Er kwamen allemaal mensen in pyjama naar beneden, wat best grappig was op zich. Behalve dan dat een paar mensen niet heel erg pleased waren. na 2 minuten kwam de hele menigte dan ook weer terug met een boze man voorop. Iemand bij de lounge had gezegd dat het een oefening was en dat ze weer terug konden naar hun kamers. Dus ik ging op zoek naar Nathan. Die vertelde de mensen dat ze allemaal naar de Regency room toe moesten, waar ze een kopje koffie of thee konden krijgen. drie keer raden wie daar met koffie en thee rond kon lopen. Inderdaad, ik, dus ik kreeg ook alle vragen over me heen, terwijl ik ook niks wist. Goed, uiteindelijk kon iedereen weer terug. Ik weet niet precies wat er gebeurt, was, maar eerst zeiden ze dat er iets in het cafe was gebeurt wat precies onder de Buckinghamwing zit. Daarna ging er nog een gerucht dat iemand op het brandalarm had gedrukt. Erg fijn dus.
Lunch was gelukkig rustiger dan het ontbijt.
’s Middags heb ik nog even naar een terugvlucht gekeken, want anders werd het allemaal heel erg duur. Ik heb mijn moeder in formatie opgestuurd die ik had gevonden en gevraagd of ze dat zo snel mogelijk kon beantwoorden. Daarna ben ik gaan slapen.

Maandag
Vanmorgen was het niet heel erg druk. Ik moest achter de bar, omdat we geen barkeeper hadden. Halverwege de morgen had ik net de telefoon in de pantry opgepakt en wilde ik terug lopen naar het restaurant. Ik had even niet gedacht aan de dozen die daar stonden. Daar struikelde ik dus over. Je eerste reactie als je struikelt, pak iets vast. Helaas stond de toaster iets te dichtbij. Ik brandde dus mijn hand. Snel ijs en water gepakt en hand erin. Nou, dat ging wel goed dacht ik, dus na een kwartiertje in het ijs wilde ik weer terug lopen naar het restaurant. Nou, ik wist niet hoe snel ik weer terug moest naar mijn bak met ijs. Het brandde ontzettend. Ik dacht, yes, heb ik weer. Maar goed, tandpasta op gesmeerd en weer aan het werk gegaan. het was best interessant om je dienblad met je rechterhand te dragen of op de bovenkant van je hand. Het was nog grappiger toen ik een champagnefles open probeerde te maken. dat lukt niet als de binnenkant van je hand verbrand is.
Uiteindelijk was het 4 uur dat ik klaar was. Met de belofte dat ik zondag een uur eerder weg mocht ben ik Sandra op gaan zoeken. Het duurde nog even voor ze klaar was, maar 5 uur waren wij boven. We hebben niet heel veel meer gedaan. ik las een mailtje van mijn moeder dat ze me wel op wilde halen eind januari. Ze zou om half negen wel bellen, maar dat gebeurde dus niet meer.
Ik weet nog dat ik rond half 10 een keer in slaap viel.

Dinsdag
Vanmorgen was het te moeilijk om uit mijn bed te komen. Ik had heel slecht geslapen omdat elke keer als mijn hand ergens tegenaan kwam, het weer begon te steken. ’s Morgens was het al wel een heel stuk minder. Je ziet nu alleen nog een paar roze strepen bij mijn vingers.
Ontbijt was best rustig en om half 10 ging ik naar beneden naar de Club Lounge. Ik dacht eerst dat het heel druk ging worden, maar dat viel allemaal nog wel mee.
Om 4 uur was ik klaar en ging ik naar boven toe. Samen met Sandra moesten we nog even wat boodschappen doen. we hebben ook ontdekt waar je de lekkerste milkshake kunt halen in London. Een klein Pasterie zaakje vlakbij ons hotel. Dus die moesten we ook even halen. Daarna gingen we eten. Na het eten vond Michelle dat we de kamer maar eens op moesten ruimen. Dat was op zich geen slecht idee. Ik ging de afwas doen. we hebben geen warm water in onze kraan en de glazen moesten eerst even weken, dus ik dacht, ja, dan kan ik net zo goed de afwas in het bad doen. terwijl ik dat aan het doen was belde mijn moeder op. zij was de vlucht aan het boeken en daarna was ik aan het stuiteren, want het einde was in zicht. Toen de kamer opgeruimd was, ben ik gaan slapen.

Woensdag
Vandaag was het aardig rustig bij het ontbijt. Om half 10 ging ik weer door naar beneden. Het was wel iets drukker dan gisteren, maar het was nog gewoon te doen. ik was wel pas om 4 uur weer vrij, maar ja, dat zijn toch uren die tellen voor school. Als ik zo door ga, dan kan ik officieel begin januari al naar huis. Daarom gaan Sandra en ik ook nog op vakantie tussendoor, naar Brighton.
Toen ik vrij was, ben ik maar eens aan de puzzel begonnen die ik voor Sinterklaas had gekregen.
Verder is er niet heel veel meer gebeurt ’s avonds

Donderdag
Om half 7 was ik klaar wakker en ik kon ook niet meer slapen. Ik besloot maar even verder te gaan met de puzzel, beetje lezen, aankleden en eten. Daarna weer naar boven om nog even Flikken af te kijken. Om half drie had ik met Joyce afgesproken. Vanaf het begin hadden we gezegd dat we iets af moesten spreken, maar het kwam er gewoon nooit van. Nu hebben we dus wel doorgezet en om half drie heb ik haar het hotel laten zien en zijn we door gegaan naar de Starbucks voor een kopje koffie. Het was echt heel erg gezellig. Na het kopje koffie gingen we door naar haar hotel en daarna naar de Pizza hut. We hebben gezellig gegeten en zijn volgens mij nog steeds niet uitgepraat.
Daarna zijn we nog even doorgelopen naar Victoria Station, waar ik nog even een dvd wilde halen, zodat ik ’s avonds ook iets te doen had. Daarna met de bus weer naar het hotel toe. Daar besloot ik toch maar Friends te kijken en Scrubs, want dat was de laatste aflevering. Daarna ben ik ook in slaap gevallen.
En dan is het nu alweer vrijdag. Vandaag heb ik heerlijk niks gedaan. Ik ga straks nog even met school bezig en dan zien we wel weer.
Ik weet niet wanneer ik de volgende keer weer schrijf, ik ga niks meer beloven, want als je niks belooft, kun je de belofte ook niet breken!
Ik moet wel snel weer een keer naar een musical, maar dat hoort u dan wel weer.

Heel veel liefs,

Nadine